Lago Tromen to Mendoza |
Middle part of Chile |
31/01
Op naar de douane. Aan de Argentijnse kant is het in 10 minuten geregeld, aan de Chileense kant doen ze het weer net iets grondiger, maar na een 40-tal minuten mogen we het land binnen. Eerst een serieuze afdaling tussen het groen en na 50 km wordt de piste een gepavmenteerde route tot aan Pucon. En opeens wordt het volledig bewolkt, grmmpf. We wandelen wat rond in het toeristisch dorpje, mooi alleen jammer dat we de vulkaan niet kunnen zien. Langs het meer rijden we naar het volgend dorpje: Villarica. Overal zijn er kleine strandjes, wel iets anders dan bij ons, zo met da vulkaanzand. Dan trekt het weer helemaal open en van hier kunnen we de besneeuwde top van de vulkaan Villarica wel bewonderen. We plaatsen onzen Bumper langs het meer, het lijkt ons wel een ideale plaats om te overnachten en we doen nog een wandeling in het stadje.
01/02
Opgestaan met veel bewolking en serieus wat lagere temperaturen (bijna zo koud als in België... ;-) ). We rijden een stuk verder en plots komen we op de Panamericana terecht. Het mag dan wel de meest bekende zijn in Zuid-Amerika, wij komen gewoon uit een zijstraatje en moeten zonder invoegstrook de 4 vaks baan opdraaien. Hier rijden we tussen de heuvels en aan onze rechterkant zien we aan de horizon heel wat vulkanen die daar met de cordilerra de grens vormen tussen Chile en Argentinië. Langzamerhand begint het weer op te klaren, de zon trekt de wolken helemaal open en het is weer lekker 30 graden, fieuw... Onderweg testen we de remmen van den Bumper nog eens goed als een voorligger plots keihard in de remmen gaat. Het heeft niet veel gescheeld of we waren er tegenaan geknald. We doen nog een stopje langs de watervallen van Laja om van de schrik te bekomen. Het is wel mooi, maar volledig ‘verkeerd’ uitgebaat, allemaal winkeltjes en restaurantjes errond, een beetje té. Na ongeveer 200 kilometer langs de Panamericana, zijn wij het beu want uiteindelijk is er maar niets aan, niet echt veel te zien langs deze baan en we besluiten om naar de kust te trekken. Maar eerst moesten we de ‘Cordillera de la Costa’ over. Daar hadden we even geen rekening meegehouden, dat we van hieruit serieus moeten klimmen om aan de kusten te geraken. Het was een mooie omgeving, maar ook heel erg droog, blijkbaar stijgen hier de wolken op en gaan tot aan de bergen met Argentinië en aangezien ze daar niet overkunnen vallen ze dan daar uit.
Na een laatste klim, zien we in de verte dat de zee helemaal bedekt is met wolken. Speciaal om te zien, maar daar gaat ons idee om op een zonnig terrasje nog een pint te drinken.... We parkeren ons langs de kust in het dorpje Cobquecura. Zwart vulkaanzand, krachtige golven en zo’n 50 meter verder in de zee liggen er rotsen waar een kolonie zeeleeuwen hun plekje hebben gevonden.
02/02
De volgende morgen hangt er nog altijd een dik wolkendek over de zee, we doen een wandeling in het dorpje, er is een processie voor de Heilige Maria aan de gang en een artisanaal marktje. In de namiddag vertrekken we terug, naar ‘Iglesia de Piedra’, een gigantische monoliet op het strand waar de zee een aantal gangen heeft ingemaakt. We rijden verder, met serieuze beklimmingen en afdalingen langs kleine kustdorpjes, het ene al meer toeristisch dan de andere. Tegen de avond keren we terug meer het binnenland in.
03/02
We zitten in de wijnstreek van Mapui en dus moeten we natuurlijk wat wijn proeven. Eerst proberen we in het centrum van Talca ergens een toeristendienst te vinden om te weten welke bodega’s er vandaag (zondag) open zijn, maar niets te vinden. Dus gaan we in de namiddag maar zelf op zoektocht, maar jammergenoeg blijken de meeste niet open te zijn, of moeten we een paar dagen op voorhand reserveren. Dus doen we dan nog maar gewoon een toer met onzen Bumper, en besluiten we in de buurt te blijven om dan de volgende morgen de Balduzzi Bodega te bezoeken.
04/02
Balduzzi is een Italiaanse familie, die hier in de jaren 1890 is komen wonen. Ondertussen hebben ze een aantal hectaren wijngaarden uitgebouwd... We krijgen een rondeleiding in de bodega, alles wordt hier nog met de hand gedaan en natuurlijk is er een degustatie voorzien. Lekker wijntje en wij waren de enige daar, dus hebben we ook nog uitgebreid kunnen babbelen. ’s Middags trekken we weer verder richting Santiago. Aan het tankstation komen we nog een Duits koppel tegen en doen een klapke. En dan komen we dichterbij Santiago, met serieuze drukte op de autostrade als gevolg maar gelukkig moeten we het stad niet in. We blijven op de autostrade en kunnen gewoon een stukje doorrijden voorbij het centrum. We hebben een staanplaats bij Helge in de tuin. Helge is een Duitse Ecuadoriaan die we in San Pedro (noorden van Chile) hebben ontmoet een drie-tal maanden geleden. Hij had ons gezegd dat we altijd welkom waren, en daar maken we gretig gebruik van. We worden met open armen ontvangen en bij hem in de tuin staat er nog een Europese camper. Het is een Duits koppel, een goed eind in de 70 die hier met hun Unimog (4X4 vrachtwagen) aan het rondrijden zijn. Rondrijden... is een groot woord, want ze zitten hier nu al een maand bij Helge. ’s Avonds krijgen we een superBBQ en kletsen we wat bij een glas wijn.
05/02- 09/02
Helge is een vrijgezel van 39 en is eigenlijk een groot klein kind. Hij heeft een eigendom van één hectare zo’n 20 km van Santiago. Op zijn domein heeft hij naast een mooi huis, ook een party-bus staan (gewoon een lijnbus die hij omgevormd heeft tot fuifplaats met een bar), een treinwagon die op sporen staat (die hij heel mooi heeft omgebouwd tot zijn kantoor) en zijn volgend project is een boot... Voor de rest liggen/staan er een aantal Unimogs waar hij zich mee amuseert in zijn vrije tijd. We waren van plan om hier twee nachtjes te blijven, maar we zijn hier weer zo goed ontvangen geweest dat we uiteindelijk 4 dagen gebleven zijn... We begrijpen maar al te goed dat die Duitsers hier al een maand zijn blijven hangen :-)
We zijn voor één dag naar Santiago geweest. Mooie maar drukke stad, en vanop de bergen errond zie je over de hele stad een sluier smog hangen. Voor de rest hebben we vooral genoten van het mooie weer, zijn tuin, een aantal BBQ’s, het zwembad bij de buren, wireless internet enz.....
09/02
Vandaag beslissen we dan toch om een stapje verder te zetten, dus nemen we uitgebreid afscheid en rijden we nog een stuk door naar het noorden om daar de Andes over te steken en terug Argentinië binnen te rijden. Het is weer een prachtige baan tussen de besneeuwde bergen, en de pas zelf is ook enorm spectaculair. Via zo’n 28 steile haarspeldbochten moet Bumper ons naar de grenspost brengen. Druk verkeer en veel overbeladen vrachtwagens, want dit is zowat de bekendste pas tussen Argentinië en Chile. Hier zijn de grensposten in hetzelfde gebouw, maar er staat een serieuze rij aan te schuiven. Omdat wij niet doorkunnen langs de auto-ingang nemen we dan maar de rij voor de bussen. Na een 2-tal uur zijn we nog maar een paar meter opgeschoven en een politie-agent komt ons tegemoet. We staan eigenlijk verkeerd, en hij gaat ons wat helpen. Hij regelt wat het verkeer zodat wij doorkunnen, en helpt ons om alle papieren en stempels te krijgen. En zo stonden we dan na een half uur buiten... anders zou dat wel nog een uurtje langer geduurd hebben. We bezoeken nog de ‘Puente del Inca’ een bijzonder natuurfenomeen, een natuurlijke brug met allerlei schone kleuren. We rijden langs de Aconcagua (met zijn 6962 meter de hoogste berg van Zuid-Amerika en eveneens de hoogste berg ter wereld buiten het Himalayagebergte) en we stoppen na een 50-tal kilometer in het dorpje Uspallata. Het begint donker te worden en dus besluiten we maar om hier te blijven slapen.
10/02 tem 13/02
De volgende dag rijden we verder tot in Mendoza. Hier worden ongeveer 90 procent van de Argentijnse wijnen geproduceerd en zodra we in de buurt komen, zien we al de mooie bodega’s. Groot en vooral met heel erg moderne gebouwen. We zoeken een deftige camping op, omdat Bumper hier ook een aantal dagen alleen achterblijft, terwijl wij voor een paar dagen naar Lima gaan om onze vrienden daar te bezoeken. Dus we treffen de voorbereidingen en nemen de dinsdagavond terug een nachtbus naar Buenos Aires, en na een dagje in de hoodstad te hebben rondgelopen nemen we het vliegtuig naar Peru.
