Buenos Aires to Rio Mayo

31/12
Terug met zijn tweetjes en oudejaarsavond in zicht beslissen we maar om inkopen te gaan doen om nog eens lekker zelf te koken. We hadden nog getwijfeld om door te rijden naar het zuiden en langs de kusten oudejaarsavond te vieren. Maar iedereen uit Buenos Aires ging daar naartoe want het is broeiierig heet in de stad, dus we vreesden het ergste qua plaats, en we wilden niet in een tankstation eindigen op 31 december, dus hebben we maar beslist om in de stad te blijven. Aangezien ze in de restaurants meer dan 600 pesos (=150 euro ) de man vroegen, dachten we van njeeee, toch maar niet, dus koken we maar zelf.  Eerst uigebreid aperitief gedronken en dan wilden we ons schoon stukske vlees gaan bakken. Maar bij het uitpakken bleek dat het meer naar vis rook dan naar vlees... Bwah, bedorven vlees, dus dan maar plan B, omelet met patatten... LOL. Het is eens iets anders als oudejaarsmenu, maar smaakt ook niet slecht! Ondertussen waren er naast ons nog Duitsers neergestreken, we hadden ze bij onze aankomst ook al ontmoet, dus zijn we samen met hen in de champagne en de wijn gevlogen. Om middernacht was er hier een beetje vuurwerk, maar uiteindelijk bleef die vrij beperkt, blijkbaar vieren ze Kerstmis hier toch wel iets uitbundiger.

01/01
Vergezeld van een katertje rijden we vandaag door naar het zuiden. Zonnig, droog en grote platte vlakten: de Pampa waar Argentinië zo bekend voor is. Het was nog goe druk op de autobaan, zowel van mensen die van de kust terugkwamen als die die er nog naartoe gingen. Mar del Plata is hier zowat de bekendste kuststad, maar uiteindelijk rijden we er gewoon langs, want het was er nog altijd een drukte van jewelste. Dus uiteindelijk zijn we gestopt in Miramar, een klein dorpje langs de kust een beetje verder. Ook super-gezellig en totaal niet zo druk en na een paar dagen Buenos Aires, was een koelere nacht langs de kusten een aangename afwisseling!!!

02/01
Deze morgen gaan we nog even naar het strand, maar dat bakken en braden is niets voor ons, dus rijden we verder. Onderweg meer uitgestrekte velen...onvoorstelbaar hoe ver je hier voor je uit kan zien. Opeens uit het niets, kwamen er zware donkere wolken en wat er uitkwam was de moeite... een regen- en hagelbui zoals we nog nooit gezien hebben. Een aantal keer moesten we echt langs de kant staan omdat je ofwel niets meer zag, ofwel omdat er kanjers van hagelstenen naar beneden kwamen. Gelukkig na een 2-tal uur klaarde het terug op. We komen in de late namiddag aan in een andere badstad een stuk verder: Monte Hermoso. Maar voor we het dorpje binnen rijden worden we tegengehouden door politie en een man met een witte kiel . Die zag er eigenlijk meer een dokter uit, maar bleek iemand van de toeristische dienst te zijn. Hij gaf ons een beetje informatie en nog een waarschuwing dat we niet vrij mogen parkeren, ook in het centrum mogen we Bumper niets langs de straatkant zetten... Meer nog, hij plakt op den achterkant van ons schoon camionske ne sticker dat we gewaarschuwd zijn ivm dat parkeren... Wie bedenkt zoiets eigenlijk? Maar bon, dat is natuurlijk ambetant. Maar we kijken dan maar eens wat de campings te bieden hebben... De ene mogen we al niet binnen, te groot, een andere was zijn geld totaal niet waard en was het maar een vuile bedoening. Toen zijn we maar terechtgekomen in een toeristisch complex in de duinen, ook veel te duur... maar wel prachtig gelegen. Dus beslissen we maar om hier te blijven staan, we worden uitgenodigd bij onze Argentijnse buren en het wordt nog een gezellige bedoening.
 
03/01
We blijven een dagje op de camping. We proberen onze achterstand van de site een beetje weg te werken. Maar ja, we hebben meer goesting in een stevige wandeling langs het strand... Er was ontzettend veel wind, maar een goeie wandeling doet altijd wel deugd.

04/01
We rijden verder richting Bahia Blanca voor de Iveco garage want we willen graag olie verwisselen en een vlugge service geven aan onzen Bumper.  Uiteindelijk hebben we de garage niet echt gevonden, we waren al veel te ver, en we wisten dat er in de volgende grote stad nog een Iveco dealer was, dus we vonden het niet nodig om terug te keren. Een beetje voorbij Bahia kwamen we aan de “grens” om Patagonië binnen te rijden. Patagonië wordt gedefineerd als de zuiderse Provincies van Argentinië en Chile. Maar voor we die ‘grens’ over konden was er eerst een pre-controle op allerlei voedingswaren die we meehadden. Ze moesten dus terug Bumper van binnen inspecteren. En nog geen 20 kilometer verder was er de echte controle, waar ze ook weer binnen moesten zijn om voedingswaren te zoeken... We rijden verder naar Viedma, een klein stadje aan de oevers van de Rio Negro. Bij deze hitte wordt er dankbaar gebruik gemaakt van de rio om wat verfrissing te zoeken. We verkennen het stadje een beetje en tegen de avond rijden we nog door tot aan de kust naar het plaatsje: El Condor. Langs deze kust hier zijn er kilometers rotsen, en in deze rotsen zitten er duizenden parkieten, echt prachtig om te zien. Ge ziet constant groepjes af en aan vliegen. Behalve het lawaai van de parkieten is het er super-rustig langs het strand, en we kamperen dus hier voor de nacht.

05/01
We rijden door langs de kliffen naar La Loberia. Op dit strand is er een hele kolonie zeeleeuwen die daar hun thuis hebben gevonden. Goed is dat we er niet te dicht bij kunnen, dus vanop de uitzichtspunten zie je ze echt in hun habitat zonder dat de toeristen hen verstoren. Echt wel supermooi!!!
In de namiddag rijden we nog een stukje verder, richting Puerto Madryn en weer moeten we een drie tal keer stoppen. Weeral controles op allerlei voedingswaren. Op den duur worden we het wel een beetje beu :-)
We komen aan in Puerto Madryn en een beetje buiten het stadje langs de dijk staan er ontzettend veel Argentijnse campers, blijkbaar kan je hier vrij kamperen, dus zoeken wij er ook een plaatsje om Bumper te placeren. Onmiddellijk hebben wij natuurlijk veel aandacht. Tja de meeste campers hier hebben ook hun beste tijd gehad, en dan komen wij met Bumper..... ;-)
 
06/01
Vandaag lopen we wat in het stadje rond, gaan we wat internetten, proberen we de was te doen en gaan we eens lekker vis gaan eten. Hoewel we bij de kusten zijn, wordt er hier bitter weinig vis gegeten. Een echten Argentijn wilt zijn stuk vlees!!!!

07/01
Het bevalt ons hier echt wel, een gezellig stadje met alles dichtbij, en niet al te druk. Er is ook een mooie baai, die tijdens het seizoen vol zit met walvissen en hun kleintjes, jammergenoeg is dit nu niet het seizoen. Tegen de avond rijden we nog verder naar het schiereiland Valdes. In het visitorcenter worden we supervriendelijk ontvangen door één van de parkwachters. Hij is super-geinteresseerd in Bumper, en vindt hem echt indrukwekkend, zeker toen hij hoorde dat we alles zelf hebben gedaan... We rijden nog verder naar Puerto Piramides, een plaatsje op het eiland waar je vrij kan kamperen langs de baai. Hier is gisteren nog een walvis met zijn kleintje gezien, maar jammergenoeg zit die er vandaag niet meer.

08/01
We doen er heel de toer van het schiereiland. Op verschillende plaatsen kan je kolonies zeeleeuwen, zee-olifanten en pinguïns zien. En ergens zitten er ook Orka’s maar je moet geluk hebben om die te zien. Ook de omgeving is de moeite waard. Hier komen we zeker terug tijdens het walvisseizoen!!! ’s Avonds keren we nog terug naar Puerto Madryn, en daar staan langs de dijk ook Oostenrijkers, dus doen we met hun nog een klapke voor we ons in Bumper installeren. Ze zijn hier in Argentinië op reis, maar eigenlijk wonen ze nu in Ecuador. Tijdens hun reis hebben ze daar een stuk grond gekocht en zijn ze daar blijven hangen. Misschien nog een idee voor ons ;-)

09/01
We rijden door naar Trelew, daar is er ook een Iveco-garage. We mogen in de namiddag langskomen dus bezoeken we eerst een museum over de al de dinousaurussen die hier geleefd hebben. Heel erg mooi en indrukwekkend hoeveel beenderen ze hier eigenlijk hebben teruggevonden. In de namiddag keren we dan terug naar Iveco, olie vervangen en voor de rest is alles in orde, dus na een kein uurtje was alles geklaard. Maar dan krijgen we ineens een rekening voor een service van 3 uur, want dat is zogezegd de “minimumprestatie” die ze aanrekenen... HALLO, dat was bij de verkeerde dat ze dat geprobeerd hadden... Na een stevige discussie passen ze de factuur aan en betalen wij volgens de prestatie die ze geleverd hebben... Die Argentijntjes toch :-) 
Langs een piste rijden we nog door naar Punta Tombo, een pinguïnkolonie langs de kust. We komen er ’s avonds aan en kunnen er gelukkig kamperen aan de ingang, want anders moesten we weer eens 2 uur terug keren om een plaatsje te vinden. Langs ons komt er een Argentijnse camper te staan, en we worden bij hun uitgenodigd om iets te komen drinken. En ondertussen moet Hendrik al zijn kennis van digitale fototoestellen en camera’s uithalen om hun uit de knoei te helpen... ;-).

10/01
We staan met veel wind en zware bewolking op. Dus goed ingepakt bezoeken we het natuurreservaat en doen er een wandeling zowaar tussen de pinguïns. Ge moest soms opletten waar je liep, want die gastjes zijn zo curieus dat ze voor je voeten zouden lopen. Er waren ook heel veel kleintjes, zo van die donzige wollebolletjes, ‘k wou eentje meedoen, maar Hendrik zag dit niet zo goe zitten.... We hadden er goed aangedaan om vroeg te vertrekken, want toen we na twee uur uit het park kwamen, waren de toeristenbussen net toegekomen... We rijden verder langs de piste en we komen niemand tegen, want iedereen doet hier de geasfalteerde baan een beetje verder het binnenland in. Maar wij wilden nog even langs de kusten verder. En het was de moeite, we kwamen in een mooie kloof terecht, en reden langs verlaten stranden. Het had blijkbaar geregend en de piste werd slechter en slechter, Bumper zette overal zijn spoor goed in... totdat de profielen van zijn banden volledig vol zaten. Dan begon de slippartij... Gelukkig was het nog maar een 10-tal kilometer naar het dorpje, want ik zat toch niet op mijn gemak... Hendrik had alles onder controle (volgens hem dan toch), maar Bumper gleed toch wel af en toe de andere kant op... Nadat we een 10-tal kilometer weg volledig omgeploegd hebben komen we toch veilig aan in Camarones, een erg verlaten dorpje in Patagonië. Het is gelegen in een mooie baai, en vooraleer we de lokale zalm gaan proeven doen we eerst nog even een wandeling. Dit dorpje staat bekend voor de jaarlijks zalmfeesten... als wij moeten oordelen na wat we op ons bord gekregen hebben... dan valt er niet veel te vieren :-)

11/01
Vanuit Camarones loopt er nog een piste naar Cabo Dos Bahias (rotskaap met twee baaien), daar is er ook een pinguïnkolonie en zeeleeuwen. Langs de piste zelf heb je mooie uitzichten, vele kleine baaitjes, met prachtige azuurblauw water, alles is hier nog zo onaangeroerd.... We konden weer tussen de pinguins lopen en in de verte zag je inderdaad weer honderden zeeleeuwen op een rots liggen. Teruggereden langs de piste komen we nog een overlander tegen met een super-de-luxe camper... we gaan even langs de kant, maar uiteindelijk blijken het twee dikkenekken van Luxemburgers te zijn, die waarschijnlijk niet weten wat te doen met hun geld, en die hier maar wat aan het rondrijden zijn... Reizen leek hen niet echt te interesseren, we denken dat ze gewoon terug willen naar hun thuislandje om daar tegen iedereen te kunnen opscheppen waar ze allemaal geweest zijn... Oh ja, ons stoort het niet echt, we hebben al genoeg toffe reizigers tegengekomen.
In de late namiddag rijden we dan nog door naar Comodoro Rivadavia. Deze stad staat bekend om zijn olieontginning. Bij het naderen van de stad zien we inderdaad al de ‘ja’-knikkers staan en zien we ellenlange pijpleidingen. We maken er gebruik van om den Bumper weer eens vol te tanken tegen ongeveer 30 eurocent per liter!!! We rijden door naar het stadje Rada Tilly, net naast Commodoro. Het is een klein kustplaatsje met heel veel chique villa’s. We hebben niet veel zin om te betalen voor een camping, want we gebruiken toch niets, dus we plaatsen ons maar in één van de straatjes. We hebben al direct contact met twee van de buurtbewoners die vlug komen kijken naar onzen Bumper. Ze zeggen dat we daar gerust mogen blijven staan en vertellen ons wat de bezienswaardigheden zijn in de omgeving. Je zou eens in België voor één zijn deur moeten gaan staan om te overnachten... hoe lang zou het duren voor ze de politie bellen om die ‘zigeuners’ daar weg te jagen?? ;-)

12/01
We keren terug naar Comodoro en bezoeken het Parque Eolico en het Museo de Petroleo. Het Parque Eolico is een windmolenpark gelegen op een heuvelrug rond de stad. Het petroleummuseum verteld over de geschiedenis van YPF, de staatsoliemaatschappij hier en over de ontginning van de aardolie hier rond Comodoro. Heel interessant en met heel veel machines uit lang vervlogen tijden. We blijven even staan met Bumper op de parking van het museum om te eten en we krijgen weer aandacht van een aantal buurtbewoners. Een klapke gedaan over onze reis en we mogen zelfs bij hen kamperen, en als we iets nodig hebben moeten we het maar vragen! Ze zeggen ons dat ze zelfs warm water hebben!!! We gaan eventjes mee tot aan hun “huis”... Ongelooflijk, hoe sommige mensen hun weinige ‘bezittingen’ zouden delen met een aantal vreemden. Na de vriendelijk buren worden we ook aangesproken door twee Amerikaanse jongeren die hier zijn om de Blijde Boodschap te verkondigen. Ze denken dat we truckchauffeurs zijn en doen heel hun verhaal in hun gebrekkig spaans... Eigenlijk interesseert het ons geen bal, maar we luisteren toch omdat het een echt fenomeen is dat Amerikaanse kerken/sektes hier overal zieltjes aan het ronselen zijn. Wij raden onze twee twintigers uit Texas aan dat ze de volgende keer beter naar hier zouden komen met een 4x4 camion in plaats van hun boekjes... dat ze er veel meer plezier aan zouden beleven... Maar we denken niet dat ze onze boodschap begrepen hebben... ;-)
We rijden weer terug naar Rada Tilly om daar terug de nacht door te brengen. We parkeren weer op onze vertrouwde plaats en onze andere buren komen nu een praatje maken, en als we iets nodig hebben mogen we ook bij hun aankloppen...

13/01
Vandaag rijden we terug een stukje het binnenland in. Het landschap hier wordt de eerste 100 kilometer gedomineerd door de oliewinning. Overal zie je ja-knikkers, boormachines, grote bedrijven en veel vrachtverkeer. We komen op een 10-tal kilometer van Sarmiento, en worden voorbijgestoken door een Argentijnse auto daarin zit er iemand te zwaaien... en ja hoor, het blijkt een jonge Vlaamse te zijn die al een aantal jaar in Comodoro woont. Dus we gaan aan de kant, kletsen wat met Sylvie en haar Argentijnse vriend, en spreken af om later vanavond nog naar een theehuis te gaan, samen met nog een andere Vlaamse vrouw, die al 60 jaar in Argentinië woont, en het merendeel daarvan in Sarmiento. Eerst gaan we naar de “Bosque petrificado” (= het versteende bos). De grond zit hier vol met versteende bomen die nu langzaam boven komen te liggen. Indrukwekkend, het lijken net echte boomstammen, maar als je dichter komt zie je inderdaad dat ze versteend zijn. Rondom is het weer een soort maanlandschap. Govend, droog, grijze kleuren, af en toe een ander kleurtje erin, ... We gaan terug naar Sarmiento en naar het theehuis. Daar hebben we de eer en het genoegen om Hilda, 78 jaar, sinds 1948 in Argentinië en haar zus Lieve, 82 jaar, ook sinds dan in Argentinië te ontmoeten. Lieve woont sinds een aantal jaar terug in Gent en is hier ook op bezoek, maar Hilda heeft haar kinderen en kleinkinderen hier allemaal rond haar in Patagonië. Het zijn alletwee superkranige dametjes en dus wordt er heel wat afgekletst en wij luisteren met open oren hoe ze het er hier allemaal vanaf hebben gebracht, want ons avontuur is één ding, maar als je zo 60 jaar geleden met heel de familie en hebben en houden naar hier komt, dan weet je toch echt niet wat er je te wachten staat.... ’s Avonds parkeren we ons voor de deur van Hilda om de volgende morgen samen Sarmiento te verkennen. Wij wilden in Sarmiento alleen de versteende bomen zien en dan doorrijden. Maar door een gelukkig toeval zijn onze plannen weer in de war gestuurd :-)

14/01
Het ontbijt staat klaar en dan gaan we samen met Lieve naar het museum in Sarmiento. Sarmiento zelf is een rustig Patagonisch dorpje, wel gezellig eigenlijk. Het museum gaat oa over de Dinousarussen die hier geleefd hebben en ook over de vroegere inwoners. Klein maar interessant. We eten nog gezellig samen, doen nog wat internet en dan nemen we afscheid om toch nog een 100 kilomter dichter naar de grens te rijden.
Aangekomen in Rio Mayo, komen we een Duitser tegen die in Argentinië woont, hij is met zijn motor een kort reisje aan het maken en we gaan samen een pint drinken. Het is een super-interessante babbel, 14-jaar geleden is hij samen met zijn vriendin naar hier gekomen met een 40 ft-container met al zijn werkmateriaal en een paar meubels erin. Hij heeft zijn container in Bariloche laten afzetten en is daar vanuit zijn container als auto-meckanier aan de slag gegaan. Hij is ook liefhebber van vrachtwagens en heeft hier met russiche trucks uitzonderlijk vervoer gedaan. Hij heeft  de mogelijkheid gekregen om grond te kopen en ondertussen heeft hij op zijn domein van 40 hectare een mooi huis gebouwd. Hij nodigt ons uit om langs te komen want het ligt toch op onze reisroute... en dat zullen we zeker proberen te doen.

After spending New Year’s eve in Buenos Aires, we went down south via the Atlantic coast. There were plenty off people along the coast, as it is summer holiday here. We have spend some nights in some quieter small coast-villages. We drove further down through the Argentinian Pampa: flat extended agricultural lands. Further down we visited some penguin and see-lion colonies. Great how you can just walk between the penguins here.
We passed the Argentinian oil fields around the city Comodoro Rivadavia. From there we went more  inland in Patagonia. We visited the Petrified Forest in Sarmiento, and we met some Belgian ladies who are living in Argentina. One for a couple of years, and the other ones already since 1948…. And they had all very interesting stories to tell!

Back to Trip Overview