Villa Belgrano to Buenos Aires

06/12
De nachtbus naar Buenos Aires was een luxe bus. Zo één waar je de zetels volledig plat kan leggen...  zalig!!! Alleen kan de bus nog niet tippen aan onzen Bumper, want dat is een SUPER de luxe truck... :-). Maar deze morgen zijn we in ieder geval goed uitgerust aangekomen in Buenos Aires. Voor alle zekerheid gaan we eerst naar het hotel om te kijken of onze reservaties wel kloppen. En ja hoor een foutje in onze reservaties, één dag tekort, maar gelukkig hebben ze nog plaats, dus geen probleem.We nemen de trein naar de Tigre-delta waar we afgesproken hebben met Kristof, een Westvlaming die we in Bolivië waren tegengekomen. Het was een uur op de trein zitten, bij ons zat er een jong gastje van 18 die heel geïnteresseerd was in van alles en nog wat. Zijn Engels was bovendien nog goed ook, dat maakte het er voor een keer makkelijk op om te kletsen.
Kristof en Peter komen ons ophalen aan het station en met hun bootje gaan we naar de plaats waar ze een hotel bezig aan het bouwen zijn. We krijgen een uitgebreide rondleiding. Er is nog massa’s werk, maar het ziet er niet slecht uit. Zeker het kader is ook wel de moeite. Prachtig gelegen in de Tigre-delta. Je kan het een beetje vergelijken met Damme, enkel hier is het alleen maar bereikbaar via het water. ’s Avonds worden we ook nog uitgenodigd om samen met hun te gaan eten in Buenos Aires, met de organisatie ‘Vlamingen in Argentinië’. We waren met zo’n 20, ‘t was wel eens interessant hoe iedereen daar terecht is gekomen en wat ze allemaal aan het doen zijn in Argentinië. Meestal ging het van marktonderzoek, het opzetten van een filiaal, tot zelfs mijnbouw in Argentinië.  Dan nog een pint gaan drinken in een Irish pub waar het happy hour is.... en dat is natuurlijk weer op zijn Argentijns... een pint kost normaal 9 pesos maar tijdens happy hour kost een pint plots 14 pesos, maar dan krijg je er wel 2 voor die prijs... LOL! We hebben ze ons in ieder geval laten smaken!

07/12
We spenderen de dag aan wat winkelen en rondlopen in Buenos Aires.  ’s Avonds halen we Hendrik z’n ouders op aan de luchthaven. De warmte en het lawaai, zijn voor hun de eerste dingen die opvallen...: Welkom in Argentinië J. We gaan nog iets drinken, maar laten hun dan wat bekomen van hun vliegreis.

08/12
Dag 1 als giden in Argentinië, en in Buenos Aires:  We gaan naar het Recoletta-kerkhof, waar er prachtig praalgraven zijn en waar er ook een aantal bekenden liggen, zoals oa Eva Perron. (Evita). We wandelen wat rond in de omgeving, en gaan door naar het microcenter: de bekende Obelisk die op een 15-banen brede avenue ligt ed...  ’s Avonds gaan we uitgebreid eten: Parilla.....Een ‘specialiteit’ van hier, grote stukken vlees die ze op de grill leggen... we nemen maar voor 3 personen, en we hebben nog meer dan genoeg. Het zou zonde zijn om vegetariër te zijn in Argentinië...;-).

09/12
We halen de huurauto op (en we geven hem direct ook een naam: Toycar... vergeleken bij Bumper...) en rijden door richting Bumper. We rijden door de pampa’s, rechte vlakke banen, langs uitgestrekte landbouwgronden. In de late namiddag stoppen we nog langs een meer en dan rijden we verder naar de staanplaats van onzen Bumper in Villa Belgrano. We gaan nog eens goe gaan eten in een Duitse stübe en dan is het alweer tijd voor bed. Voor het eerst wordt het logeerbed in den Bumper opengeklapt.

10/12
We proberen vandaag in de omgeving van Villa Belgrano een condorpark te bezoeken. Maar die is maar niet te vinden. Bij het terugkeren, vragen we het nog even, en blijkbaar moeten we een beetje verder zijn. Er stond enkel een verkeersbord: Pas op voor in-en uitrijdende voertuigen.... en daarbij moet je dan maar uitmaken dat dit de ingang is tot het nieuwe nationaal park ! Maar het is echt de moeite, eerst een heel erg mooie wandeling door de heuvels, en dan komen we aan een kloof waar er een heel aantal condors zweven op de termiek. Indrukwekkend! Het zijn eigenlijk lelijke beesten, maar als je ze zo op de termiek ziet zweven... echt wel elegant!

11/12
We rijden nu samen met Toycar en Bumper door naar Cordoba. We doen er eerst wat inkopen en rijden verder noordwaarts naar Jesus Maria. Daar bezoeken we een aantal grote estancias uit het Jezuiëtentijdperk. ‘s Avonds proberen we een beetje verderop een camping te vinden. Langs de hoofdbaan staat er in Dean Funes een reclamebord voor een camping, dus proberen we die maar te vinden, wat natuurlijk weer niet zo gemakkelijk was, want buiten dit ene bord waren er anders totaal geen wegwijzers... We vragen een beetje rond en uiteindelijk vinden we het toch. Daar aangekomen maken we er gebruik van om een lekker BBQ’tje te steken... En het is weer eens typisch, voor toeristen is in dit stadje echt niets te beleven, maar de camping is wel één van de schoonste en properste die we hier zijn tegengekomen!

12/12
We rijden verder door en passeren enkele zoutvlaktes, heel wat minder dan die van Uyuni (in Bolivië), maar ook wel eens mooi om te zien. Voor de rest komen we op een volledig rechte baan terecht. Tegen de namiddag wordt het ook heel erg warm, zo’n 38 graden.... Het is zomer aan het worden!  Mooi is hier hoe alles aan de ene kant zo groots en uitgestrekt is, maar aan de andere kant dat er na 200 kilometer ook een volledig andere vegetatie en klimaat kan zijn. Van de droge vlaktes met cactussen en lage struikbegroeiing komen we terecht in een subtropisch regenwoud. Heel erg vochtig, met ontzettend veel begroeiing. Aangekomen in El Morral kamperen we langs het meer. Naar goeie gewoonte steken we nog eens een BBQ’tje voor we gaan slapen. :-)

13/12
We rijden over de col van Tafi del Valle, dit is een stukje die we een paar weken geleden ook al eens gedaan hebben met Bumper alleen. Nu laten we Toycar voor, zo een auto is toch wel heel wat sneller dan onzen Bumper. Over de ruwe bergen vol met cactussen heen, komen we aan in Amaicha del Valle daar bezoeken we het Pachamama museum, heel erg mooi, gaat over de omgeving: van de originele bevolking en hun gewoontes tot allerlei soorten ertsen en mineralen die ze hier hebben gevonden en ontgonnen . Zeker ook de constructie van het museum is ook heel erg mooi. ( zie foto’s)  In de namiddag wilden we nog graag de ruines van Quilmes aan Hendrik’s ouders tonen, maar we werden gewaarschuwd dat de ingang geblokkeerd was door de lokale bevolking. En inderdaad toen we daar aankwamen waren er wegversperringen. Eén of ander discussie over de verdeling van de opbrengsten van de ruines... geen doorkomen aan. Toen zijn we maar doorgereden naar Cafayate, het wijndorpje. Na ons geinstalleerd te hebben op de camping gaan we al naar een eerste bodega (wijnhuis): Esteco. Daar krijgen we een uitgebreide uitleg en na een daarbijhorende degustatie, gaan we in het stadje nog iets eten.

14/12
Een mooie zonnige ochtend en we wandelen naar twee andere bodega’s net buiten het dorp. Een leuke wandeling langs de wijnvelden en met heel wat parkieten die het in dit klimaat blijkbaar goed naar hun zin hebben. We krijgen bij alletwee terug dezelfde uitleg, waarom de druiven het hier goed doen en waarom hun wijn de beste is... ;-). Zeker het laatste wijnhuis : Felix Lavaque, was enorm de moeite. Prachtig gelegen met een erg mooie villa en een grote tuin. was een prachtig gelegen wijnhuis. ... en wetende dat de eigenaars uit Buenos Aires hier maar af en toe eens langskomen :-S.... In de namiddag springen de ouders in een verfrissend zwembad, want met zo’n temperaturen hebben ze een beetje afkoeling nodig... en daarenboven al wijn proeven van ’s morgensvroeg is er ook niet ideaal voor.... Wij proberen wat te internetten, wat onze site loopt hopeloos achter. ’s Avonds steken wij weer de BBQ in gang, en gelukkig waren we net klaar vooraleer de grote donderwolken ons een koude douche gaven.

15/12
Vandaag bewolkt en erg regenachtig. Met Toycar doen we een toer langs de route 68.  Een erg mooie route tussen Cafayate en Dique Corral: Quebrada de Cafayate. (Quebrada = rivierbedding) Mooie gekleurde bergen, schone rotsformaties, een droge vallei met een beetje groen langs het stroompje. Gelukkig bleef het meestal wel droog. Als we ’s avonds terug in het dorpje komen is er nergens electriciteit. Dus internet zal voor een andere keer zijn...

16/12
Doorgereden via Route 40 (heel erg bekende route die van het noorden van Argentinië tot in Ushuaia gaat, het zuidelijkste puntje van Argentinië). Dat stuk die wij doen is een mooie piste. Toch raar eigenlijk, dat is een erg bekende route, een autobaan en nog heb je vele stukken die niet gepavementeerd zijn. Door de regen van de voorbije dagen staat er heel wat water op de baan. Voor Bumper geen probleem, maar het was iets anders voor Toycar, het was soms wel spannend, zeker toen het water zelfs over de motorkap stroomde, maar het heeft mooie foto’s opgeleverd !!!... En nu weten Hendrik’s ouders ook wat ‘overland adventure’ wil zeggen... :-) Langs de route stoppen we nog in een aantal kleine dorpjes: Angostaco, Molinos en uiteindelijk spenderen we de nacht in Cachi.

17/12
We rijden door richting Salta. Eerst door een natuurpark met prachtige cactussen. Op het hoogste punt toegekomen (3345 meter) zaten we gewoonweg boven de wolken. Van boven kon je ook de prachtige afdaling helemaal volgen. Ze waren aan de baan aan het werken, om die klaar te maken om ze te asfalteren. Dus de piste was echt in goeie staat. Enkel op sommige plaatsen was er weer wat water naar beneden aan het stromen, maar dat was al heel wat minder dan gisteren, dus geen probleem meer. Langs een groene col kwamen we terug in de vallei, waarlangs er prachtige ruwe rotsen waren. Maar door de regen waren er heel wat steenbrokken naar beneden gekomen, de weg lag er vol van. En sommige zou ik toch liever niet op Bumper willen krijgen... In de namiddag zijn we in Salta aangekomen: eerst naar de supermarkt voor inkopen (moeten er van profiteren dat we in een grote stad zijn om weer voorraad op te slaan), Toycar ne keer gewassen (’t was nodig na de cross op ruta 40), een beetje internet en ’s avond nog een klein assadootje (=BBQ op z’n Argentijns).

18/12
We staan op met prachtige zon, dus we doen eerst een wandeling in de stad Salta. We brengen de kleren naar een wasserette, en nog een paar andere praktische zaken, en dan bekijken we eerst een aantal kerken. We placeren ons op een terrasje, en algauw krijgen de zonneparasollen een ander betekenis... het begint er te stortregenen.... Ook eens iets anders. Maar na een uurtje klaart het alweer helemaal op. We gaan met een kabellift naar een punt boven Salta, waar we eigenlijk een mooi uitzicht over de stad en zijn omgeving hebben. We beslissen om naar beneden te wandelen, maar al vlug moeten we dat in sneltempo doen, want de donderwolken komen ons weer tegemoet, en ja we zijn nog maar net beneden en het begint alweer te gieten.... tijd om een cafeetje te gaan zoeken.

19/12
De cylinderkoppakkingen (of hoe zegt ge dat in het schoon vlaams?) moesten eens vervangen worden, en omdat er hier een grote Deutz dealer is laten we dat hier doen. Gisteravond waren we langsgeweest en die mannen hadden ons gezegd dat ze deze morgen het eerste uur op de camping gingen zijn. Tja het eerste uur in Argentinië is soms niet echt 8 uur, maar dat hij om 10u30 ging komen hadden we toch niet gedacht. Natuurlijk had hij niet het juiste materiaal bij, dus ging hij vlug even terug naar de werkplaats en ging hij onmiddellijk terug komen. Jaja, waarschijnlijk wel, een uur daarna zijn Hendrik en zijn pa zelf gaan kijken, en ze gingen dan net na de siesta komen, ongeveer rond 18 uur. Dus zo hadden we toch nog even tijd, om naar een dorpje in de omgeving te gaan. Het dorpje San Lorenzo ligt op een groene heuvelflank net buiten Salta. Daarna hebben we ook nog een stukje langs de river gereden, en die werd door de bevolking dankbaar gebruikt als zwembad... Dan zijn we verder nog langs een ander dorpje en een stuwmeer gepasseerd en dan snel terug naar de camping om toch wel op tijd te zijn voor die mannen van Motortrac.... LOL.... Hoe onnozel konden we zijn, om te denken dat ze nu wel op tijd gingen komen. Om 20 uur hadden we er genoeg van. Hendrik ging nog eens gaan vragen hoe het zat, maar ik vond dat hij veel te braaf is, dus ben ik maar meegeweest. ;-) Ze vonden dat ik de furie van een Argentijnse vrouw al goed overgenomen had.... Maar uiteindelijk een half uur later stond hij er dan toch. Wel had de mekanieker de juiste dichtingen niet bij...  en daar moest hij dus nog vlug achter gaan, gelukkig was hij daar na 10 minuten terug... Tja ik zou het nog moeilijk hebben om hier te wonen en mij aan te passen aan zo een manier van werken...

20/12
Vandaag gaan we terug de weg op. We proberen om binnen 3 dagen in Iguassu te zijn. Dus gaan we toch eventjes goed moeten doorrijden. Om Salta te verlaten, is het al niet evident, maar we komen dan uiteindelijk wel op de juiste baan, enkel is die verboden voor varchtwagens. Er leek ons niets in de weg te staan, en we wisten anders ook niet naar waar te rijden, want er was niet echt een omleiding voor zwaar verkeer. Dus zijn we gewoon maar doorgereden, grote bussen kwamen van de andere kant, dus leek het ons geen probleem om door te geraken. Maar je hoort ons al komen... zo’n 500 meter verder... twee zwaantjes die langs de kant staan... en wij mochten ze vergezellen langs de kant... We hebben duidelijk een bord genegeerd, dus dat betekent terugkeren naar het politiekantoor in het centrum en daar een boete betalen van ongeveer 500 pesos... Ooooh shit!!! Wij proberen er ons nog van onder te muizen dat dit een mobilhome is en geen vrachtwagen en dat het totaal niet duidelijk is aangegeven dat wij niet door mochten. Maar niets mocht baten... Ambetant natuurlijk, zeker omdat we niet veel tijd te verliezen hadden, want we hadden nog heel wat kilometers voor de boeg. Maar naar goede Argentijnse traditie konden we toch iets regelen met die twee politie-agenten. Voor 100 pesos, konden zij ons wel escorteren tot op de plaats waar we weer mochten rijden... Dus om tijd en geld te besparen zijn we dan maar daar mee akkoord gegaan. En tot een beetje voor de peage zijn ze ons voorgereden... Dan maar goed doorgereden. Wij rijden door de streek die ze hier Chaco noemen, naar het noorden toe hebben we hier ook al doorgereden naar Bolivië toe. Het is er enorm vlak, heel erg warm, en maar hier en daar zie je door de begroeing heen een klein wegje naar een boerderij. We komen ook ontzettend veel vlinders tegen, wel kilometers aan een stuk is het gewoonweg vlinders aan het sneeuwen. Natuurlijk sneuvelen er een heel pak tegen onze Bumper. Dan als straf krijgen van een tegenligger een steentje in onze voorruit... met een flinke ster tot gevolg... Merde!! Het is een vrij grote ster, en het ziet er naar uit dat ze door den tijd wel zal uitbreiden... L. In een klein dorpje zijn we gestopt om daar de nacht door te brengen op een camping. Of ja wat ze camping noemen.... Volgens de eigenaar waren er “min of meer” douches.... Ik zei hem vlakaf dat ik denk dat het waarschijnlijk meer MIN douches waren dan meer.. er waren geen waterleidingen, en gewoonweg geen kranen... Ze hadden wel al douchehokjes gemaakt... Die Argentijnen toch....

21/12
Met terug een heel aantal kilometers voor de boeg, rijden we al vroeg door. Ondertussen komen we al heel dicht tegen de Paraguyaanse grens. De grens hier wordt gevormd door de Parana rivier. Daar hebben de Argentijnen en Paraguayanen samen een dijk gebouwd in Ituzaingo, die moet heel wat elektriciteit opleveren. Het project is nog maar 10 jaar geleden opgestart en het waterniveau in het stuwmeer moet nog zo’n goeie 8 meter stijgen... Met natuurlijk alle gevolgen vandien, allewel zij beweren dat iedereen die in het ‘overstromingsgebied’ woont een goeie compensatie zal krijgen.... Wel indrukwekkend zo’n project, maar die zo’n 500 km verder aan Iguassu, de Itaipu-dam is nog groter. Na ons blitsbezoek aan de dam rijden we nog verder naar San Ignacio.

22/12
In San Ignacio zelf en ook in de omgeving zijn er een aantal ruïnes van de Jezuïten terug gevonden. We trotseren de hitte, en gaan er één van bezoeken. Mooi, maar nog heel wat restauratie-werk voor de boeg. Uiteindelijk kunnen we nu ook wel zeggen dat de ruïnes net over de rivier, op Paraguayaanse bodem een heel stuk grootser en mooier waren, en daar had je ook nog een prachtig zicht over de omgevig, terwijl hier dit midden in het dorpje gelegen zijn. (Hoor ons bezig, we zijn zo verwend geworden van al die schone dingen hier te zien... :-)
In de namiddag rijden we met Toycar alleen verder, zo kunnen we vlugger vooruit en het heeft ook geen zin om met Bumper al die kilometers te doen, als we hier toch ook in het terugkeren moeten passeren. Maar vooralleer we naar Iguassu gaan, hebben we eerst nog een stopje bij andere watervallen gepland, die van Mocona. We rijden naar het dorpje er net langs, maar blijkbaar hebben we een paar uur nodig, om de watervallen te bezoeken, want de watervallen kunnen we enkel met de boot bereiken. Dus plannen we deze excursie voor de volgende morgen.

23/12
Deze watervallen zijn totaal niet op het toeristische route, maar echt wel de moeite. Met een motorbootje doen we eerst een tocht van een klein uurtje op de Rio Uruguay, om dan eindelijk in de verte de watervallen te zien. Het zijn geen hoge, een aantal meter, maar ze hebben een lengte van ongeveer een kilometer, en met zo’n bootje kunnen we echt wel heel dichtbij komen. Chique!!! We varen in de smalle kloof van de watervallen een aantal keer op en neer en het is echt indrukwekkend. Na deze mooie verrassing zetten we onze weg verder naar Iguassu. We komen daar ’s avonds aan en regelen nog  direct een uitstap om de watervallen bij volle maan te bezichtigen. Ook wel eens iets anders, maar natuurlijk heel erg toeristisch.

24/12
Ook vandaag weer moeten we de hitte trotseren, voor alle vier zal dit wel de warmste 24ste december ooit geweest zijn. Met temperaturen boven de 35 graden bezoeken we de watervallen aan de Argentijnse kant. En ook al hadden we ze al bezocht in september, nu was het nog meer de moeite waard. Er was veel meer water, en de watervallen waren dan ook nog spectaculairder.
’s Avonds komen we terug in het hotel, nemen we een frisse duik in het zwembad en gaan we aanschuiven om te gaan eten... Maar we mogen niet binnen in het restaurant. We staan zowaar op de zwarte lijst! Wij hadden het hotel geboekt in een reisbureau in Salta en we hadden geboekt met half pension. Maar blijkbaar is er op kerstavond een speciaal diner en voor ons is er dus geen eten :-) En het is weer op zijn Argentijns... ze maken speciaal een lijst met mensen die niet binnenmogen omdat ze niet betaald hebben voor het kerstdiner... Maar iets komen zeggen naar de kamer of een briefke onder de deur steken dat kan niet. We willen wij gerust extra betalen voor dat kerstdiner... Nu ja, na wat discussie vinden ze voor ons toch nog 4 plaatskes en kunnen we binnen. En het diner heeft ons meer dan gesmaakt!

25/12
Voor onze Kerstdag steken we de grens over met Brazilië, om de watervallen van deze kant ook eens te bekijken. De meeste vinden het een heel pak minder dan de Argentijnse kant, maar dat is zeker voor ons niet het geval. Het is meer een overzicht dat je krijgt van deze kant, je ziet meer van de watervallen, wel van een stuk verder, maar dus ook zeker de moeite waard. En gelukkig vielen de grote regenwolken pas uit wanneer we terug in het hotel waren.

26/12
We pikken vandaag terug Bumper op in San Ignacio en vandaar rijden we weer een stukje verder nu richting Buenos Aires. Langs de weg zijn er een heel aantal politiecontroles, maar niets ergs, ze zijn gewoon nieuwsgierig en willen Bumper van binnen eens bewonderen.  We moeten dan ook nog eens stopen om onze banden te laten ontsmetten... Ongelooflijk toch, één of ander slimme politieker had waarschijnlijk gedacht, wat zou ik nu kunnen doen om geld te verdienen. En dus is het verplicht om je banden te laten ontsmetten voor je verder mag op de autostrade... en je moet het nog zelf betalen ook! En dan zitten ze met een pisstraaltje op onze joekels van banden te spuiten... alsof dat veel gaat helpen... We stoppen langs de Rio Uruguay om daar de nacht door te brengen. Het is supermooi gelegen, maar er waren ook ontzettend veel beestjes... En den Bumper stond dan nog onder een grote lamp geparkeerd... Er zaten duizenden insecten op... en met dat ze rondvlogen onder die lamp en heel de tijd tegen den Bumper botsten was het net alsof er een zware regenbui op ons viel...

27/12 We rijden weer een stukje verder en stoppen in de namiddag in het Nationaal Park El Palmar. Daar kunnen we nog palmbomen bewonderen, de originele vegetatie van de streek. Weer zijn er heel andere politiecontroles, maar allemaal zijn ze heel correct. ’s Avonds stoppen we in het stadje Colon, en ja ja onze hondjes die ons in juli gezelschap hebben gehouden zijn daar terug...

28/12
Nog een laatste stukje tot aan Buenos Aires. Dus normaalgezien in een paar uurtjes staan we er. Maar dat is dus niet gerekend op de politiecontrole die we weer hebben. Net voorbij Colon, politiecontrole en je kan het al raden... het zijn dezelfde mannekes die ons al eens doen betalen hebben voor ons brandblusapparaat. We moeten weer aan de kant, want we zijn buitenlanders... en ja hoor, er is weer iets mis... De voorbumper van Bumper is te hoog van de grond, er zou nog een beveiliging moeten zijn eronder zodat je er niet onder kan rijden. We zouden een 700 pesos moeten betalen. Maar we weigeren te betalen, na al de verhalen van andere toeristen die we gehoord hebben... Iedereen heeft hier prijs... Allez, buitenlanders dan toch. Met hun verrekijkers halen ze er de toeristen uit, en die moeten dan maar betalen. Ook al is alles inorde, ze vinden wel iets. Terwijl wij daar staan zijn er Brazilianen en Paraguayanen die gestopt worden en moeten betalen. En ondertussen passeren er Argentijnen die rijden in een rammelbak, zonder voorruit, zonder lichten en die mogen gewoon doorrijden. We hebben echt genoeg van die zever, en weigeren alle medewerking. Dus na heel wat discussies, zeggen we dat we gewoon hier gaan kamperen. En dat we blijven staan tot ze ons zonder betalen doorlaten. Na een uur mogen we bij de chef, dus weer heel het verhaal... Maar die was ook niet overtuigd, betalen moesten we... Maar we hadden nog een laatste troef... een papier waarop de flikken vanalles moeten invullen: hun naam, nummer, rang, reden van de boete, ... en waarop wij dan ook vanalles moeten invullen: of de boete terecht was, of de prijs te hoog was, ... Met dit formulier gaan wij dan zogezegd naar de ambassade om klacht in te dienen omdat we niet correct behandeld zijn... (allemaal niet waar natuurlijk, maar dat weten die flikken niet :-). Maar  toen we dit papier bovenhaalden en vroegen van alles in te vullen veranderde de toon een beetje... de chef vroeg zowaar of hij dat formulier ook moest invullen als hij ons geen boete gaf... :-) Natuurlijk niet! Ah, dan was het goed, wij krijgen het formulier blanco terug, hij vraagt vriendelijk hoe onze reis tot nu toe geweest was en wenst ons ook nog een prettige reis... Schurken dat zijn het!! Maar we hadden gewonnen en we hebben niet moeten betalen, dus dat was het voornaamste! Maar als we terug in België zijn gaan we ons terug een beetje moeten aanpassen... als we zo tekeer gaan tegen nen Belgische flik zullen we rap een boete hebben voor smaad :-)
Met de nodige vertraging komen we ’s avonds aan in Buenos Aires. Toycar had zijn reisje goed overleefd en we zijn die eerst gaan terugbrengen, niet zo simpel in zo’n grootstad tijdens de spits, maar ook dat heeft hij en wij overleefd. Om onze overwinning op de flikken te vieren zijn we nog een goed stukje vlees gaan eten. (We hadden plots 700 pesos over hé ;-)

29/12
Met de trein bezoeken we vandaag nog eens de Tigre-delta, net buiten de stad. Met een lijnboot varen we een stukje de delta in waar we uitstappen en wat kunnen rondwandelen. We eten iets langs de oevers en genieten van het schoon weer. Er is er ontzettend veel volk, allemaal met eigen bootjes aan het spelen of aan het jetskiën. Tja het is hier zomervakantie, en met zo’n weer, is het aangenamer om wat langs het water te zitten dan in Buenos Aires zelf.

30/12
Voor Hendriks ouders het laatste dagje in het zomerse Argentinië, en ze zullen het geweten hebben. Ze kunnen nog een beetje warmte opgeslaan om de winter door te komen in België... :-) We bezoeken nog een aantal andere wijken in Buenos Aires: La Boca, een volkswijk, die bekend is van de gelijknamige voetbalploeg en natuurlijk van ‘El Diego’ ( Maradonna) die hier nog altijd een superheld is. San Telmo, bekend om zijn antiekmarkten en winkels. En Puerto Madero, de oude haven die ze helemaal gerestaureerd hebben, met in de oude loodsen appartementen, cafeetjes en restaurantjes. Daar krijgen we nog een regenbui op ons nek, maar algauw komt de hitte terug naar boven. En dan op naar de luchthaven... Als we in de taxi stappen zien we dat het plots een uur later is... Blijkbaar zijn ze hier overgeschakeld naar zomeruur en wij wisten weer van niets :-) Nu al bij al geen probleem want we geraken tijdig op de luchthaven... Voor hen zit het avontuur er op. Wij hebben nog een paar maandjes te gaan. ;-)

The last three weeks we had visitors. Hendriks parents were here to travel a little bit with us. We picked them up in Buenos Aires and together we visited a big part of northern Argentina. They were following us in a rental car which we baptized ‘Toycar’. It were three intensive weeks as we had to drive about 6000 km and lots of beautiful sites to visit, from green valleys around Cordoba to desert in Quilmes. Vineyards and colourful mountains around Cafayate and of course Iguazu was on the agenda as well, and also for us it was very nice to see the waterfalls with more water then in September. It was not so nice that we ran into trouble again with the Entre Rios police on Ruta 14. But after all the stories we heard about how they are harassing foreigners we were determined not to pay… and eventually we got away with it… ;-)

Back to Trip Overview