Foz to Pocitos

27/09
Deze morgen nemen we na ongeveer 2 maand afscheid van Brazilie. We hebben gehoord en gelezen dat de grensovergang hier met Paraguay ongelooflijk druk is, dus besluiten we maar om om 5u30 op te staan en zo zijn we om 7 uur aan de grenspost aan de Braziliaanse kant: de exit-stempels in ons paspoort zijn geen probleem, maar dan begint het met de papieren voor Bumper en de motor. De één zijn systeem werkt niet en dan worden we doorverwezen naar een andere plaats. De verantwoordelijke daar neemt al onze papieren mee en gaat naar boven. Na ongeveer anderhalf uur komt hij terug... Nu wil hij de vrachtwagen en motor zien en de chassis-nummers controleren. Hij kruipt onder de vrachtwagen en ook in de vrachtwagen om het nummer van de motor te controleren en dit alles om een land te verlaten... wat een mierenneuker. Dus uiteindelijk na ongeveer 2 uur krijgen we groen licht om Brazilië te verlaten. Op naar de Paraguayaanse grenspost aan de overkant van de brug. Het is inderdaad druk, heel veel voetgangers die hier voor één dag oversteken en ook heel veel smokkelpraktijken hier tussen deze grensposten.
Aan de Paraguayaanse kant blijft Hendrik in de vrachtwagen terwijl ik probeer het kantoor te vinden om de nodige papieren en stempels te krijgen. Ik word doorverwezen naar iemand en samen gaan we naar de vrachtwagen. Hij bekijkt even de motor en dan gaan we naar het kantoor om de papieren in orde te brengen. Hij is vriendelijk, heet ons welkom in Paraguay en waarschuwt ons voor de vele bureaucratie... maar dat hadden wij al van alle kanten vernomen. Hij vraagt ons te wachten en gaat naar boven. Terwijl we zitten te wachten zien we een verkoper met illegaal gekopieerde CD’s en DVD’s binnenwandelen bij de douane. En ja hoor, die flikken en douaniers hier die kopen van die illegale dingen terwijl ze in uniform zitten...
Na ongeveer een kwartier komt hij terug omdat hij de plaats nodig heeft waar wij het land zullen verlaten.... Doooh, hadden wij niet echt verwacht, en aangezien we niet echt weten wat te verwachten van Paraguay hadden we gehoopt om de flexibiliteit te behouden om gelijk waar en wanneer het land te kunnen verlaten, maar soit we geven Asuncion op. Dan vertrekt hij terug en zo’n half uur later komt hij terug en zegt dat het nog een klein beetje zal duren, maar dat alles inorde komt en dat voor de ronde prijs van 400 dollar.
Wij bekijken elkaar even of wij dit wel goed begrepen hebben, dat wij 400 dollar zouden moeten betalen om het land binnen te mogen. En ja hoor, dat bevestigt hij nog even.... Wablief??? Wij antwoorden heel rustig dat wij geen 400 dollar zullen betalen en dat wij wel terug naar Brazilië zullen gaan. Ineens kon hij het voor ons wel regelen voor 300 dollar... Toen wisten we genoeg, het “officiële” tarief van 400 dollar was zojuist 300 dollar geworden! NO way dat wij gingen betalen, we hebben nog voor geen enkel land moeten betalen. We vertellen hem dit ook en vragen vanwaar dat bedrag plots komt?? Blijkbaar komt het van zijne chef die verantwoorderlijk is voor die tijdelijke invoer van voertuigen. We eisen dan ook van met zijnen baas te spreken en dus neemt hij ons mee naar boven... Hij sprak even alleen met zijn baas, en toen konden we binnen. We zeiden gewoon dat we als toeritsen Paraguay voor een paar weken wilden bezoeken en meer niet. Hij zei dat het geen probleem was en verdween... Hmm, nog voor we iets konden zeggen over die dollars... Toen begon de andere opnieuw over die 300 dollar. Maar het verhaal werd anders: hij kon de papieren snel opmaken in ongeveer een half uur (zeg maar de korte procedure tegen een kleine vergoeding :-)) of we konden geblokkeerd blijven aan de grens voor 24 tot 48 uur voor de normale procedure. Toen heb ik duidelijk aan iedereen in dat kantoor verstaanbaar gemaakt dat we niets zouden betalen, geen 400, geen 300 dollar niets... Miljaar ik was kwaad. We wilden de grote chef spreken!
Plotseling werden onze papieren naar iemand anders gebracht en die bracht ons naar nog een ander gebouw. Blijkbaar heeft mijn uitval zijn effect gehad, we mogen bij den groten baas. Maar we moeten wel eventjes wachten want hij is bezig met een persconferentie. Ze hebben zojuist 5 ton illegale tomaten in beslag genomen. Ik zou het verschil niet kennen tussen een illegale tomaat en een normale, maar zij hier dus wel... en ze moeten er dan nog de pers bijhalen ook... Terwijl dit land een draaischijf is voor handel in wapens, drugs, namaakproducten ... lijkt meer op een afleidingsmaneuver dan iets anders als je het mij vraagt... Maar bon, wij mogen uiteindelijk binnen in zijn bureau en worden verder geholpen door zijn secretaresse en zo’n 30 minuten later stonden we terug buiten. Met de correcte papieren en stempels en met al onze dollars op zak... BIENVENIDOS IN PARAGUAY... 8-S
Eigenlijk is onze eerste dag in Paraguay al een groot succes, we zijn het land nog niet in en we hebben al alles meegemaakt wat je van een bananenrepubliek mag verwachten! ;-) Maar toch zijn we een beetje overdonderd van al dat gefoefel en we rijden vlug de stad uit. Ciudad de l’Este is een hectische stad, met ongelooflijk veel volk, transfer van goederen: taxfree, namaak....en nogal veel politie en militairen in volledige outfit, en eerlijk gezegd dit voelde toch niet erg goed aan.
We rijden door naar het zuiden van het land, ook langs de wegen bij de tankstations en winkels zien we heel wat bewakingsagenten met mitrailleurs, is toch wel even wennen. Maar de weg is erg goed, ook is er heel wat minder verkeer dan in Brazilië. We komen terug langs grote uitgestrekte velden. De aarde is hier nog altijd rood, maar de gewassen zijn toch al helemaal anders dan in Brazilië. We passeren terug enkele politie-controles, maar gelukkig mogen we telkens doorrijden.
We komen aan in een dorpje Hohenau, waar er blijkbaar heel veel duitsers, of beter mensen met duitse roots wonen. Dat zien we ook aan alle opschriften in de winkels... die zelfs meestal eerst in het duits zijn. Onze informatie brengt ons naar een groot domein waar er ook een camping zou moeten zijn. De eigenaars zijn heel vriendelijke mensen die ons in het Duits begroeten. Hun bedovergrootvaders zijn via Brazilië in Paraguay terechtgekomen. We installeren ons en we gaan op het terras nog iets drinken, en we babbelen nog wat verder met hen.

28/09
In deze regio in Paraguay hebben de Jesuiten lang geleden missieposten gebouwd. De belangrijkste missiones zijn hier een 10-tal kilometer verder, dus ideaal om die met de motor te bezoeken. Eerst gaan we naar die van Trinidad, en daarna verlaten we de verharde baan naar die van Jesus. Daar krijgen we terug een politiecontrole, we hebben niet alle noodzakelijke papieren bij, maar gelukkig maken ze er geen probleem van. De Missiones van Jesus zijn veel kleiner, maar met een heel erg mooi uitzicht over de omgeving. Ook toen we met de motor terugreden naar Hohenau hebben we ontzettend genoten van de kleine baantjes die ons naar heel erg mooie plaatsen brachten. Aangekomen in Hohenau gaan we nog even naar het centrum om wat boodschappen te doen en daar viel het ons ook onmiddellijk op dat er hier ook weer zwaarbewapende veiligheidsagenten stonden.
’s Avonds rijden we nog naar het naburige dorpje om in een Duits restaurant te gaan eten, een keer iets anders dan al de Braziliaanse buffetten waar we na twe maanden toch onze buik van vol hadden.

29/09
’s Morgens rijden we met de motor eerst naar de Parana-rivier, deze vormt de grens met Argentinië. ’s Middags rijden we verder naar Encarnacion, een grote stad aan de oevers van de Parana rivier, hier is er ook een verbindingsbrug met Argentinië. De stad is onder water komen te staan door de bouw van een waterkrachtcentrale. Het deel dat niet overstroomd is zou voor een groot deel gerestaureerd zijn en een beetje hoger is er ook een nieuwe stad gebouwd. We gaan naar de ciudad baja (lage stad), waar er heel veel bedrijvigheid is. Er zijn vele winkels, of beter gezegd kraampjes buiten waar je alle namaakspullen kunt krijgen... kleren, cd’s dvd’s en elektronisch materiaal. We zijn er vrij zeker van dat alles namaak is, want als je de prijs van iets vraagt zeggen ze er onmiddellijk bij dat het “echt” is. Nu ja, wij zien hier een brandblusser die aan de Argentijnse normen voldoet, dus we kopen die toch. Zo hebben we de volgende keer een goeie om aan de flikken te tonen... Misschien zit hij wel vol met zand in plaats van poeder, maar dat kunnen die Argentijnse flikken toch niet van buiten zien :-). Hier komen er trouwens heel veel argentijnen winkelen, en alle prijzen zijn dan ook in de Argentijnse pesos. Van die eerder vernoemde restauraties zien we totaal niets, het is eigenlijk een vervallen stadje met straten in ook erg ermbarmelijke staat. Waarschijnlijk leven ze allemaal in de nieuwe stad, maar gebruiken ze dit gedeelte nog voor hun handeltjes... Allez, we hopen het voor hen! We gaan terug en langs de weg staan weer een aantal politie-agenten, maar uiteindelijk voor ons geen controle. Langs de weg kunnen we weer genieten van mooie zichten, groene heuvels, die ons toch eigenlijk meer bevallen dan zo’n vervallen druk stadje.

30/09
Deze morgen neemt de eigenaar van het domein waar we verblijven ons mee in zijn jeep, om zo heel het park eens te tonen. Het is in totaal zo’n 220 hectare, er stroomt een 8 tal kilometer rivier door, en er is ook een bron met helder water dat hij voor alles gebruikt, ook voor z’n twee zwembaden te vullen. Het is heel erg groot, en echt prachtig, met nog veel plaatsen met wilde natuur, maar voor alles heeft hij wel een plan om het verder uit te bouwen.
In de namiddag springen we eens het zwembad in om zijn bronwater te testen en vindt Hendrik eindelijk de tijd om de radio en de luidsprekers vooraan in de cabine te installeren... ;-).

01/10
Vandaag neemt Ruben, de eigenaar, ons mee om samen met zijn gezin een boottochtje te maken op de Parana-rivier. Eerst gaan we iets eten in een ander dorpje en daarna proberen zijn zonen een beetje te waterskiën... en ja natuurlijk ook Hendrik waagt zijn kans. Na een aantal pogingen lukt het hem op rechtop te staan en te blijven, toch tot de eerste draai waar hij een serieuze plets maakt, maar wonder boven wonder zonder veel ergs :-).
In de late namiddag keren we terug naar Hohenau met de boot, maar blijkt dat de brandstoftank volledig leeg is... Tegen de stroming in lukt het ons toch om na een uur peddelen op een strandje terecht te komen. Daar wordt er naar een taxi-maatschappij gebeld om 25 liter benzine af te komen leveren. En dus zo’n half uur later kunnen we terug vertrekken.... ’s Avonds bij een laatste drankje babbelen we nog wat verder met onze gastheer.

02/10
We nemen afscheid van Hohenau en gaan terug de weg op nu richting Asuncion. Aangezien we eindelijk een radio hebben, profiteren we ervan om een eerste nederlandstalige schlagerdag in Bumper te houden.... Luidkeels zingen we mee... Onderweg hebben we terug een aantal politiecontroles, maar die vragen enkel de papieren en voor de rest kunnen we doorrijden. Het is een mooie heuvelachtige omgeving en het is hier toch al een heel stuk groener dan de laatste streken de we in Brazilië gezien hebben. We stoppen nog in een paar stadjes langs de weg, maar eigenlijk is er niet veel spectaculairs te zien. s’Avonds stoppen we op de parking van een restaurant, net naast een rivier en net voor een politiecontrole. We doen een klapke met de agenten om te weten of het veilig is en zij verzekeren ons dat we daar kunnen blijven slapen.

03/10
Met nog zo’n 100 kilometer voor de boeg vertrekken we richting Asuncion. De agenten van gisteren zijn weer van dienst en in plaats van ons te doen stoppen geven ze ons een militaire groet. Al bij al valt die corruptie hier nog best mee in Paraguay. We waren op veel erger voorbereid na ons voorval aan de douane...
We bezoeken opnieuw een paar kleine dorpjes en daarna merken we door de drukte langs de baan dat we de hoofdstad beginnen te naderen. We hebben een adresje van een hotel waar we op de parking kunnen staan dus hebben we ons daar geinstalleerd. Het is eigenlijk een Duitse hotel met een bierstube. Dus maken we er gebruik van om er nog eens één van het vat te drinken.
In de namiddag nemen we de bus naar het centrum dat op zo’n 8 kilometer ligt. Er was juist een grote betoging bezig. Overal was er veel volk, het verkeer werd omgeleid en natuurlijk was er de nodige polite en leger met waterkanonnen. Of toch iets wat daarop geleek. We doen een toer in het centrum om zo de voornaamste gebouwen te zien. Er zijn mooie gebouwen bij, maar ook heel veel gebouwen die ooit mooi geweest zijn. Natuurlijk is het opvallendste gebouw het presidentieel paleis, volledig wit, met mooie palmbomen errond, met uitzicht op de Parana-rivier. En net onder het balkon van de president zijn het allemaal krottenwijken. ’s Avonds staat de Duitse schlagermuziek keihard in het restaurant, en we kunnen vanuit den Bumper meezingen...

04/10
De volgende morgen brengen we een bezoekje aan de botanische tuin, het schijnt er heel mooi te zijn... maar we vrezen dat er meerdere botanische tuinen zijn in Asuncion... en dat wij naar de verkeerde geweest zijn ;-). Buiten een aantal bloemenperkjes is het een groot park waar er vooral verdroogd gras staat. De temperaturen beginnen weer boven de 40 graden te lopen, het is echt heet. In de namiddag beklimmen we nog een heuveltop en hebben we een uitzicht over Asuncion. ’s Avonds genieten we nog van de Duits-Paraguayaanse keuken en gaan we vroeg slapen want morgen staan er veel kilometers op het programma.

05/10-06/10
Op naar de Argentijnse grens deze morgen. Tijdens het buitenrijden van Asuncion passeren we nog het uitgebrande shopping center waar er in augustus 2004 700 mensen gestorven zijn. De veiligheidsdiensten hadden tijdens de brand al de uitgangen geblokkeerd om plunderingen te vermijden.
En dan komen we aan de grens, benieuwd wat ons nu te wachten staan. De Paraguayaanse formaliteiten waren in een kwartier vervuld, en aan de Argentijnse kant waren de papieren ook geen probleem. Maar we kwamen wel uit Paraguay... dus moest Bumper nog gecontroleerd worden met de drugshond... Ocharme dat beestje, ze moesten hem via de ladder naar binnen sleuren... Daarna nog door een scanner... Maar nog altijd hadden ze onze illegale tomaten niet gevonden ;-)
Na goed anderhalf uur waren we klaar om Argentinië binnen te rijden. Het eerste deel op Argentijnse bodem was een soort niemandsland waar er echt niets is. Daarna zijn we de Chaco binnengereden. Het is er enorm droog, warm, plat en er is erg weinig volk op de baan. De Chaco is een regio, waar er weinig mensen wonen, maar die eigenlijk wel op de 2de plaats komt qua biodiversiteit na Amazoniën. Langs de weg zelf kunnen we er maar een klein beetje van zien: enorm veel vogels, heel veel struiken en ook enorme cactussen. De weg is nog maar net volledig af en ligt er heel goed bij. Maar het is wel lastig om op deze weg niet in slaap te vallen. Gedurende honderden kilometers is de weg kaarsrecht, lichtjes stijgend en is de omgeving continue hetzelfde. De enige afwisseling zijn de politiecontroles. Blijkbaar willen ze allemaal uit nieuwsgierigheid dat we hen eens binnenlaten in onze “woonruimte”. Tot we twee controles krijgen op nog geen 2 kilometer van elkaar. Stoppen bij de eerste, alle papieren tonen, opendoen voor “inspectie”... bij de tweede willen ze net hetzelfde... we worden lastig en laten dat ook merken... Maar de agenten doen niet moeilijk. We doen nog een klapke over onze reis en we mogen gewoon doorrijden.
Iets anders wat ons wakker kan houden onderweg is tanken... Opnieuw is de brandstof gerantsoeneerd. Bij sommige tankstations kunnen we maximum 30 liter tanken, en dat voor een tank van 600 liter... Nu ja, met wat zeveren en wat vertellen over onze reis slagen we er in om hier en daar wat meer te krijgen.

We were informed that Paraguay is a very corrupt country, but we didn’t expect that from the moment we wanted to cross the boarder we would have to pay 400 dollars to get in. Yeah right! We didn’t have to pay in any of the other countries so why should we pay now? After a couple of big discussions we ended up with the big chief of the boarder control and then we could enter without any problem and still with all our dollars in our pockets. We drove south to the region where there are still some ruins of the Jesuit Missions. We installed our Bumper In Hohenau in a huge park where we have spent a couple of days in the company of the owners: the Pretzel family. We visited the ruins, we went to the Parana river, Hendrik even did some water skiing, we went to the boarder town of Encarnación. We really enjoyed it!!
From Hohenau we continued our trip towards Asunción stopping in some villages along the road. In Asunción we stayed for two days to visit the town and we even got in the middle of some street protest.
Apart from our problems to enter Paraguay, we did not have any other problem with customs or policy, although we were stopped quite often.
After we visited Asunción we entered into Argentina again and drove for two days through the Chaco until we reached the border with Bolivia.

Back to Trip Overview