Iporonga to Brasilia

25/08
Na ons bezoekje aan de grotten volgen we de piste verder richting Aipiai, het blijft een mooie streek met veel groen. Gelukkig zijn er niet veel tegenliggers want hier en daar is het al nipt voor ons alleen. In Aipiai aangekomen passeren we nog even langs het toeristenoffice, waar we vriendelijk ontvangen worden door een oudere Braziliaan die nog eens zijn Engels bovenhaalde. Best grappig zeker omdat we niet echt van plan zijn om in zijn stad te blijven, toch deed hij zijn uiterste best om ons te overtuigen. Hij slaagt niet in zijn opzet en we rijden verder richting Campinas. Over de toestand van de weg kunnen we weer niet klagen, een mooie grote autostrade. We schieten heel goed op al gaat het heel veel op en neer.... Natuurlijk zijn er weer heel veel peages... Hier kunnen we er van uit gaan: goeie weg = peage. Helaas is het omgekeerde niet altijd waar :-) Nog dezelfde avond komen we aan rond Campinas, waar Adriano (een collega van Hendrik) ons opwacht en ons naar een camping begeleidt.

26/08-28/08
De volgende middag worden we opgehaald door Adriano, zijn vrouw en hun zoontje.  Samen gaan we eerst lunchen naar een grill-restaurant. Hier in Brazilië heb je een aantal ‘eet-formules’, ofwel neem je een ‘buffet livre’ ( buffet à volonté), ofwel ‘per kilo’, dus je eten wordt gewogen, ofwel neem je het buffet, en wordt er dan nog eens vers gegrild vlees op een spies aan de tafel gebracht: ‘churrasqueria’ heet dat hier. We nemen de volledige versie, dus eerst het bord goed volscheppen met groenten, rijst, ... en daarna komen ze aan tafel om de twee minuten met hun grote spiezen... Iedere keer worden er kleine stukjes afgesneden en op ons bord gelegd. Zoals altijd met zo een buffetten eten wij veel te veel en na ons 2 uur volgepropt te hebben kunnen we niet anders dan het rustig aan doen.
De volgende dagen spenderen we aan wat boodschappen doen, naar de kapper gaan, iets gaan drinken met de andere collega’s van IBM en uitkijken naar een vliegtuigticket voor Rio. We willen zo wat tijd uitsparen en hopen om hier goedkope vliegtuigticketten te vinden om zo vanuit Campinas voor een paar dagen naar Rio te vliegen. Maar die ticketten vallen toch nogal duur uit, en omdat we ook nog een nieuw fototoestel moeten kopen  besluiten we dat idee maar te laten varen. Dus een nieuw fototoestel verder, beslissen we om niet direct naar Pantanal te rijden (meer het binnenland in), maar om eerst naar Brasilia te gaan.

29-30/08
Dus zogezegd zo gedaan we veranderen de route een beetje en rijden door naar het noorden. Opnieuw een heel goede weg, maar ook een erg kostelijke... om de 50 kilometer een peage. Gelukkig lukt het ons bijna overal om via het goedkoopste tarief, het auto-tarief, door te geraken. Eigenlijk heel simpel, we hebben iedere keer gepast geld klaar en in bijna alle gevallen worden er geen vragen gesteld. Als er toch vragen gesteld worden, halen we al onze bewijsjes van de vorige peages boven en discussiëren we in ons beste portugees. En er is ruimte voor discussie: op hun borden maken ze onderscheid tussen personenauto’s en commerciële voertuigen, en bij die laatse categorie horen wij natuurlijk niet :-) Nu ja, als je de symbooltjes bekijkt op hun borden moeten we wel toegeven dat we meer op die commerciële voertuigen gelijken dan op die personenauto’s :-) Soms is het wel echt grappig, zeker als ze er de chef bijroepen, die moet dan helemaal uit zijn bureautje komen... terwijl wij al het andere verkeer ophouden... :-) Maar wij geven alleen maar toe als er echt niets anders opzit... Nu ja, al die peages tesamen hebben wij toch al heel wat uitgespaard... en we kunnen het geld voor veel betere dingen gebruiken dan peages...
Langs de weg merken we duidelijk dat de streek heel erg heet en droog begint te worden. Er zijn heel veel suikerriet-plantages en tussen al de planten zien we hier des te meer hoe rood de grond in Brazilië is. Onzen Bumper is hier trouwens nogal klein vergeleken met die camions die suikerriet vervoeren... die slepen drie lange opleggers voort en zijn tot een paar meter boven hun cabine geladen... ziet er allemaal niet erg stabiel uit!

31/08
Uiteindelijk komen we de vrijdagmorgen toe in Brasilia en we merken onmiddellijk hoe georganiseerd deze hoofdstad wel is. Grote lanen brengen ons naar onze ‘camping’, een staanplaats achter de jeugdherberg. (ah ja, want de camping uit de reisgidsen is alweer een aantal jaar gesloten...) Er staat een koppel duitsers met een Toyota pick-up waar we onmiddellijk een praatje mee maken en dan trekken we nog even de stad in. We bezoeken de TV-Toren en proberen de belangrijke plaatsen errond te bezoeken, maar onmiddellijk merken we al welke grote afstanden het allemaal zijn. Je ziet alle gebouwen wel staan, maar eens je begint te wandelen.... zeker met zo’n hitte en droogte.
’s Avonds op de camping worden we aangesproken door Gilberto, een Braziliaan die daar ook staat met zijn motorhome. Hij is de ‘president’ van een motorhome-club en blijkbaar is er een BBQ bij iemand van deze club in Brasilia. Dus samen met de duitsers springen we in zijn auto en brengt hij ons naar het huis waar het feestje plaats vindt.  Het ligt weer in zo een typische wijk, volledig ommuurd met wachters aan de inrijpoort. Maar eens we bij het huis aankomen worden we met open armen ontvangen en worden we direct opgenomen in de heel erg warme braziliaanse sfeer. Heel de avond eten en drinken... zeveren in ons beste Portugees... En ondertussen worden er ook al voor de volgende dag dingen geregeld voor ons.

01/09
De volgende morgen worden we zoals de vorige avond afgesproken, opgehaald door Claudio en Gilberto om samen de stad en de omgeving te verkennen. We worden eerst naar een marktje gebracht. Aan ieder kraampje moeten we stoppen en onze braziliaanse ‘gidsen’ zorgen er voor dat we van alles kunnen proeven en eten (tropisch fruit, kaas, specerijen, noten,...). Overal hetzelfde verhaaltje: "Dit zijn buitenlanders, ze kennen deze dingen niet, mogen ze eens proeven?" En wij ons maar volproppen, en toch wel weer een aantal lekkere dingen leren kennen. Daarna brengen we een bezoek naar de markt voor geimporteerde goederen, vooral afkomstig uit Paraguay, China, dus electronica en kleren, al dan niet namaak. De volgende stop is een tempel van een soort sekte: Legion da Boa Vontade. De sekte heeft vanuit de regio van Minas Gerais een gigantisch kristal van 'k-weet-niet-hoeveel kilo gekregen en dit hebben ze verwerkt in de top van de tempel (een 7-zijdige pyramide). Door het kristal komt er energie van bovenaf de tempel binnen... Om deze energie te voelen moet je op je blote voeten een spiraalvormige weg volgen die naar het midden van de tempel leidt, tot net onder het kristal. Allemaal goed en wel om wat energie te krijgen van bovenaf, maar daarmee waren onze magen nog niet gevuld, dus gaan we terug een buffetje eten.... 's Middags gaan we nog naar het centrale plein van Brasilia: de Praça dos Tres Poderes, en bezoeken we nog de woning van de president. Allemaal zeer interessant als je het met locals kunt bezoeken.

02/09
De eerste zondagmorgen van de maand wordt de mega-grote vlag, die op de Praça dos Tres Poderes hangt, gewisseld. Handig dat we er toevallig deze eerste zondag zijn... Gilberto brengt ons weer naar 'the place to be', wij dachten van daar 3 soldaatjes te zien, één om de oude vlag naar beneden te halen, één om ze op te plooien en een derde om de nieuwe vlag te hijsen... Hebben wij ons efkes vergist... er is een heuse ceremonie aan verbonden. Met de fanfare, kanonschoten en hoge gasten. Blijkbaar is het iedere maand een andere divisie van het leger die de vlag vervangt en ze maken er een showke van. Na deze ceremonie kunnen we het Presidentieel kantoor gaan bezoeken. Daarna worden we nog rondgevoerd naar de JK-brug, een mooi uitzichtspunt aan de overkant van het artificiële meer en gaan we samen met nog drie vriendinnen van Gilberto gaan lunchen. We moeten wel zeggen met de nodige ambiance aan tafel....;-) Amaai, die Braziliaanse vrouwen kunnen luidruchtig zijn... :-)
En wij mogen weer de hele tijd vertaler spelen... portugees-duits deze keer. Gisteren was Claudio erbij en die spreekt nog wat engels, maar Gilberto kan alleen portugees, en de duitsters duits... En om één of andere reden is Gilberto er van overtuigd dat ons portugees goed is... stel u voor... Na twee maanden is onze talenknobbel eigenlijk totaal in de knoop geraakt. We halen het hier allemaal door elkaar: engels, spaans, duits, frans, portonol... we zouden er ons west-vlaams bijna door vergeten.... ;-)
In de late namiddag brengen we nog eens een bezoekje aan de pier aan het meer, waar de rijkeren van Brasilia aanmeren met hun jachten. Terug richting camping hebben we nog een extra stop bij vrienden van Gilberto, waar ze buiten op straat een BBQ’tje aan het houden zijn... en ja je raadt het nooit ook hier moeten we een stukje mee-eten. Om de dag af te ronden, drinken we ’s avonds nog wat wijn met een stukje kaas op de camping. Eten, drinken,... het zit die mannen hier in het bloed...

03/09
We nemen afscheid van Gilberto, die gaat terug naar Vitoria, stad aan de kust, waar hij nu woont. Wij zijn daar geweest met het schip, maar als we toch nog eens in die richting gaan zijn we altijd welkom bij hem... Wij zijn hier langzamerhand ons adresboekje aan het vullen met mensen waar wij kunnen langsgaan... Jammer dat we zo geen boekje hadden voor we vertrokken! Dus er zit maar één ding op... zeker nog eens terugkomen... :-)
Wij spenderen een dagje aan wat internet, wat lezen, de was doen en een beetje babbelen met de duitsers en een zwitser die nu ook is toegekomen.

04/09
De volgende ochtend gaan we nog eens op eigen ‘kracht’ naar het centrum. (een wandeling kan zeker geen kwaad, na al dat eten hier... ;-) )  We bezoeken de kathedraal, het nationaal museum, het congres en de Don Bosco kerk. Alweer wat knappe architectuur gezien, maar in de afwerking zitten er toch altijd wat foutjes... het is allemaal nogal snel gebouwd, het grootste deel stond er in 3 jaar tijd. Maar al bij al moeten we zeggen dat Brasilia ons toch wel bevalt, zeker omdat we super opgevangen zijn door Gilberto en Claudio, maar ook omdat de stad toch wel goed gepland is. Het is een grootstad, maar toch met veel open ruimte zodat het eigenlijk nergens echt druk is. Het enige wat een beetje vervelend is, is dat de planners alles gegroepeerd hebben in blokken. Blokken met regeringsgebouwen, blokken met kantoorgebouwen, blokken met huizen, blokken voor ontspanning, blokken voor scholen, blokken voor shopping, ... Allemaal heel logisch, maar als je toevallig in het verkeerde blok honger of dorst krijgt, dan moet je toch wel een stevig stuk wandelen voor je ergens terechtkomt waar de planners de restaurants en cafés toegelaten hebben...
’s Avonds drinken we nog een pint met de duitsers en zwitser want die vertrekken de volgende dag. Wij hebben besloten nog een dagje te blijven want we hebben afgesproken met de fransen.

05/09
Wij doen nog wat boodschappen en krijgen in de namiddag het bezoek van Valérie en Daniel, die komen net uit de Pantanal en gaan nu via Brasilia naar het noorden van Brazilië. Zo kunnen wij hen het één en ander bijbrengen over Brasilia en weten wij meteen ook waar naartoe in de Pantanal. Handig en vooral heel erg gezellig... zo kunnen weer eens lekker bijkletsen en nu met goeie franse bubbels erbij!

After our stay in the Petar National Park, we drove on to Campinas to visit some colleagues from work. Don't think there are many other reasons why anyone would visit Campinas :-) Anyway, we had a very nice relaxing stay and met with the colleagues for dinner or just beers. Nice to chat a little bit about work... and then to quickly forget about it again... :-)

From Campinas we decided to go to Pantanal via Brasilia. A couple of days later we arrived in this futuristic city. As we bumped into a few very friendly brazilians we stayed for almost a week. We visited most of the city together with a german couple we met and with our local 'guides'. As we were invited to some barbecues around town, we got another chance to taste the meat, and also the brazilian life. We liked the city itself and all the modern architecture. Also from the weather front everything was OK. About 30 degrees all the time and dry... very dry...
Once more, thank you Gilberto and Claudio for showing us around Brasilia!

Back to Trip Overview