Paysandu to Colonia

17/07
We nemen terug afscheid van Valérie en Daniel en rijden de rivier over richting Uruguay. Een eind voor de grenspost zien we tientallen trucks langs de kant staan, en we vrezen het ergste... Maar we kunnen zonder probleem door. Na een goe uur is al het papierwerk in orde en kunnen we nog wat informatie ophalen in de toeristische dienst.. en dan.. Bienvenidos in Uruguay...
Weg van Paysandu rijden we richting het oosten het binnenland in. Prachtige verzichten, ruwe graslanden afgewisseld met bossen. Buiten een gaucho die zijn koeien aan het bijeen drijven is en af en toe een tegenligger die naar ons aan het zwaaien is, is er helemaal niets... In de namiddag komen we op een domein toe in de middle of nowhere, daar kunnen we kamperen en gebruik maken van de zwembaden en termen voor nog geen 2 euro... Aangezien het hier nu winter is, staan we helemaal alleen. Na een warme duik is het genieten van de prachtige kleuren van de zonsondergang.

18/07
We genieten nog een dagje van de omgeving van dit domein. In de late namiddag worden we aangesproken door Marcello, directeur van de agrarische school een paar km verder. Hij kwam zijn leerlingen ophalen die een dagje in de termen hadden doorgebracht. We worden uitgenodigd om mee te gaan eten in de school. Daar aangekomen worden we midden in refter op een stoel gezet en overspoeld met vragen van de leerlingen, blijkbaar komt het heel zelden voor dat er Europeanen in deze regio vertoeven. Het is er super-gezellig, een kleine school met 86 leerlingen, allemaal internen. Echt een grote familie. We krijgen nog een rondleiding in de school: er zijn twee slaapzalen, één voor jongens en één voor meisjes; vier klaslokalen en een refter. Alleen in de refter is er een open haard voor verwarming...
Wij leren nog één en ander bij over de land- en bosbouw in deze streek en Marcello zorgt ervoor dat we de volgende morgen een bezoek kunnen brengen aan een estancia. Dit soort gastvrijheid is één van de redenen waarom wij graag naar Zuid-Amerika terugkomen. Moe maar voldaan door al da Spaans keren we terug naar onze camion.

19/07
’s Morgens worden we opgehaald door Marcello, we passeren eerst de plaats waar hij één keer per maand koeien per opbod verkoopt (blijkbaar combineert hij drie jobs) en dan rijden we door naar een ‘estancia’: een boerderij van 3000 ha, met 3000 koeien. We zien er de mannen aan het werk en worden hartelijk ontvangen door de vrouw des huizes die vloeiend Engels spreekt. In de namiddag werd er geregeld dat we samen met een leerkracht naar de rivier ten noorden van Guichón kunnen gaan. Marcello vraagt of er een aantal leerlingen zouden meekunnen. Geen probleem voor ons, en dus gaan alle namen in een kom en worden er drie uitgeloot die met de belgen meemogen in de camion. Wij dus op weg, Hendrik met Carlos vooraan, Annemie met drie leerlingen achteraan op de bank. Eerst bezoeken we een schapenkwekerij waar ze ijverig aan het scheren zijn en dan proberen we verder richting de rivier te rijden. We komen een aantal ondiepe plassen tegen waar we zonder probleem doorkunnen met onze 4x4. Tot plots... de plas iets te diep was en vooral te steil naar beneden en boven. We zitten vast... de achterwielen zijn niet meer zichtbaar, dus we zitten meer dan één meter in het water... De 4x4 dan maar volledig gesperd en na een aantal keren proberen lukt het dan toch om eruit te geraken... oef...
Als we stoppen en eventjes uitstappen zien we een stukje van onze achterbumper boven het water uitsteken... deze heeft het dus begeven en is volledig afgebroken. Schoenen, kousen en broek uit en het water in om onze sleepkabel er aan vast te maken. Bumper uit het water gehaald en vastgebonden aan de achterkant. Dan maar voorzichtig doorgereden, het waterpeil in de volgende putten eerst getest :-) en gelukkig nog een mooie toer kunnen doen naar het natuurgebied rond de rivier. Terug aangekomen in het dorpje, konden we onmiddellijk terecht bij de lokale bricoleur, en na een 2-tal uur zat alles terug op zijn plaats. Aan de ene kant 5 nieuwe bouten erin, de andere kant vakkundig gelast. De dochter en schoonzoon van het atelier konden vloeiend Frans, blijkbaar hadden ze nog een tijdje in Frankrijk gewoond en speelde hij er voetbal bij oa Nantes. Dus hier nog een uitgebreid klapke gedaan, en dan terug naar onze termen. Daar aangekomen staat er een bus leerlingen van de school... blijkbaar hebben ze geen warm water in de school en moeten ze dus hier komen douchen... Dan vraag je je toch wel eens af of wij niet wat veel luxe hebben in onze camion...
De leerlingen vroegen of ze eens de truck van binnen mochten zien, voor ons geen probleem natuurlijk, maar wel niet allemaal tegelijk... en dus gaan ze allemaal mooi op een rij staan voor onze trap en gaan ze één voor één naar binnen nadat ze hun schoenen uitgedaan hebben... een schitterend zicht...
We nemen afscheid van hen, en zij vertrekken terug richting school, nadat ze met zijn allen hun russische bus van net na WOII in gang hebben geduwd... wij dachten een collecte te houden voor een nieuwe bus, maar als je ziet hoeveel plezier ze hebben om deze rammelbus in gang te steken... ;-)

20/07
Met een stralend zonnetje rijden we richting het zuiden. In de namiddag bezoeken we het stadje Fray Bentos aan de Rio Uruguay, en we zoeken een beetje verder een plaatsje om de nacht door te brengen. We kamperen in Las Cañas, een verlaten badplaatsje waar we het strand voor ons alleen hebben.

21/07
’s Morgens staan we op met heel veel wolken en bittere kou, we bezoeken de oude Liebig fabriek met museum (oa bouillon-blokje en OXO) en daarna trekken we meer richting het zuiden. Prachtige vergezichten, velden, bossen en massa’s vogels komen we tegen en opnieuw heel weinig tegenliggers. Het lijkt bijna of we de enige zijn op deze wegen. Uruguay is een ongelofelijk rustig land, en dat merk je zeker op de weg.

22/07
Met wolken, veel wind en motregen rijden we naar Colonia, een historisch stadje onderaan Uruguay. We proberen eerst een camping te vinden maar dat blijkt niet zo simpel te zijn, de camping die in onze Footprint editie 2007 staat is al twee jaar gesloten en compleet in verval, de andere camping waar de toeristische dienst ons van verzekerde dat hij open was, blijkt dan toch gesloten te zijn als we aankomen. Maar de locatie van deze camping is zo schitterend (midden tussen de velden aan de rand van de Rio de la Plata) dat we besluiten bij de ingang te camperen.

23/07
Gelukkig is het weer wat opgeklaard vandaag en we proberen te voet Colonia te bereiken, normaalgezien zou het iets van een 9 kilometer zijn (alweer volgens de toeristische dienst ;-) ) dus da’s goed te doen. We passeren langs prachtige velden, wijnranken, grote estancias. Maar die 9 kilometer waren er waarschijnlijk wel 18... en aangezien we toch echt nog het stadje willen bezoeken proberen we dan maar te liften, niet eenvoudig in een land waar het zo rustig is op de weg, maar uiteindelijk passeert er toch een pick-up en we mogen achterin. We worden mooi in het centrum afgezet en zo hebben we nog genoeg tijd om het oude centrum te bezoeken. (Brugge in het mini, met ook wel heel wat toeristen). Tegen de avond gaan we nog even naar de supermarkt in het stadje en daar komen we niemand minder dan Valérie en Daniel tegen. Ze brengen ons terug naar de truck en besluiten ook een nachtje bij ons te staan. Zo kunnen we weer wat bijkletsen met een hapje en een wijntje.

On July 17th, we crossed the border to Uruguay. Border formalities went quickly, and to our suprise we did not get any sanitary control to check the food we had on board (I guess everybody at the border was too impressed by the size of our truck). First thing that strikes you when entering Uruguay is that life is quiet here, very quiet. Almost no cars on the road, virtually nobody walking in the street. Not suprisingly if you know that there are 3,5 million inhabitants in a country almost 6 times the size of Belgium.
We drove from Paysandu more inland, staying overnight in Guichón, where we were invited by Marcello, director of the agriculture school, to have dinner in the school. It was a wonderfull experience, 86 students asking us questions about Belgium... The next day he took us for a tour through the town, a visit to an estancia and tea at his house. Thank you for the warm welcome in Guichón!
From Guichón, we drove down to Colonia, staying overnight in Las Cañas and Carmelo. Although Uruguay was not really on our initial schedule, we are already happy that we have seen this part of the country. It was really worth it! And there is still more to be seen.

Back to Trip Overview