Fiambala to Villa Belgrano

22/11
Na de termen van Fiamabala trekken we zuidwaarts richting het Nationaal Park van Talampaya. Om een stukje af te snijden, moesten we weer eens een piste nemen. Het was eigenlijk een erg deftige piste, werkelijk in de middle of nowhere. Rondom ons waren er gewoon droge heuvels met struikbegroeing. En dan in datzelfde middle of nowhere: Fruitcontrole. Daar stond er iemand in een klein hokje op de grens tussen twee provincies. Ze hebben hier soms van die regels dat je bepaalde producten die grens niet over mag nemen. Soms gaat het over allerlei melkproducten, hier ging het over fruit dat we achter moesten laten. ’t Probleem is dat je het nooit op voorhand weet, en je ook totaal niet weet over welke producten het deze keer zal gaan. Via Chillecito moeten we door/over de Cuesta de Miranda: een piste met 800 bochten of zo. Supermooi, maar af en toe ook wel een beetje spannend, aangezien het op sommige plaatsen amper 1 vak breed was, met er langs een steile afgrond. En de bergen zagen er ook niet al te stabiel uit, er lagen heel veel steenbrokken langs de kant. Onderweg nog maar eens controle op fruit. Wij zeggen dat we al gecontroleerd zijn bij de vorige en als bij wonder mogen we gewoon door.
Tegen de avond komen we aan in het Nationaal Park en we kunnen aan de ingang parkeren en kamperen . Daar hadden we direct gezelschap van een 3-tal vossen. Schitterend hoeveel er hier nog rondlopen. ’s Nachts hebben we een ontzettende onweer, prachtig, met heel veel bliksems. We hopen dat de bliksem niet inslaat op den Bumper want kilometers in het ronde zijn we hier toch wel het hoogste punt. De regen valt met bakken neer, en we hopen dat de volgende morgen niet alles onder water staat....

23/11
Maar we zijn hier in de woestijn en ’s morgens zag je al niet meer dat het geregend had, enkel de grond was een beetje donkerder van kleur maar dat was alles.  In het park zelf mag je niet vrij rondrijden, dus wij mee met een busje. Was wel weer grappig om met een aantal mensen samen in groep op stap te zijn. Op elkaar wachten, foto’s moeten trekken van anderen. Er waren ook twee oude vrouwtjes mee, die altijd achter kwamen. Niet omdat ze traag konden wandelen, maar omdat er één ervan haar fototoesel altijd met de timer instelde. Ook al trok ze gewoon een foto, ze hield haar toestel 10 seconden vast... Iedere keer biep, biep, biep, ... ten seconds before the bomb explodes…:-).
Maar het park van Talampaya zelf was schitterend, een brede kloof, met prachtige rotswanden erlangs. In de namiddag rijden we een 100 kilometer verder om het Provinciaal Park van Ishugualasto te bezoeken. Ook bekend als de Valle de la Luna. Terug heel erg mooie ruwe landschappen waar ze ook dinosaurusresten gevonden hebben. Ook weer speciale vormen van rosten, door weer en wind zo gevormd... sommige zien er uit alsof er elk moment een stuk naar beneden kan donderen. Hier mochten we wel met Bumper rondcrossen, wel allen maar in konvooi met een aantal andere auto’s... Nu ja voor de gids reden wij waarschijnlijk te traag dus hij heeft ons achtergelaten... ideaal, dan konden we stoppen wanneer we wilden...
’s Avonds nog doorgereden naar Valle Fertil, het volgende dorpje waar we een nachtje gekampeerd hebben. We zitten daar iets te eten en er komen toevallig 4 argentijnen binnen die we tegengekomen zijn op de toer in Ishugualasto. Dus doen we weer een klapke met die mannen. Eén van hen was al op reis geweest in Europa, in Duitsland, Frankrijk, België, Nederland en ook bij de Piratas. Pardon, de Piratas? Zo noemde hij dus blijkbaar de Engelsen. De oorlog om de Falklands is hier dus nog altijd niet verteerd... In Argentinië heten die eilanden de Malvinas. En regelmatig zien we hier langs de weg verkeersborden met daarop “Las Malvinas son Argentinas”. Iedere keer hebben we goesting om deze aardrijkskundige dwaling vanwege de Argentijnen te verbeteren... :-) Maar we gaan het maar zo laten want ze zouden er niet kunnen mee lachen.

24/11
Vandaag was een relax-dagje. We hebben wat tijd uitgetrokken om een beetje te internetten, we hebben nog een wandeling gemaakt langs een uitgedroogde rivierbedding. En wat inkopen gedaan om ’s avonds weer eens een BBQ’tje te steken.

25/11
We rijden terug door, weer op een ongelooflijk verlaten baan, naar San Juan. Langs de baan stoppen we nog in een bedevaartsplek voor ‘Difunta Correa’. Volgens de legende volgde madam Correa het leger van haar man met voedsel en drinken. Nadat ze zelf van de dorst gestorven was hebben ze haar gevonden terwijl haar baby nog aan haar borst aan het zogen was. Sindsdien heeft ze al veel mirakels verricht en heeft ze hier de status van een halve heilige.
Op zondag is het hier blijkbaar een gezellig samenkomst van families die komen BBQ’en, en die daarna dan , al dan niet op hun knieën, naar boven gaan om Difunta te bedanken of iets te vragen. Vaak wordt ze aanbeden voor geen ongevallen op de baan, vandaar dat er ook veel vrachtwagenchauffeurs langskomen en er heel veel nummerplaten hangen. In plaats van de Difunta Correa te aanbidden zouden die Argentijnen misschien beter een beetje voorzichtiger rijden... er zouden al veel minder ongevallen gebeuren... De Difunta wordt ook aanbeden voor geluk voor je huis, er staan hier dan ook veel maquettes van huizen. Eerlijk gezegd vonden wij het maar een stortplaats van een beetje vanalles en als je zo mensen op hun knieën naar boven ziet kruipen voor één of ander gipsen beeld is dat toch maar triestig. Nu ja, langs de weg staan er ook overal kapelletjes voor ons madam Correa en overal brengen ze als offer lege cola en limonade flessen gevuld met water, waarschijnlijk tegen haar dorst :-) Soms liggen er duizenden flessen en al die kapelletjes zien er dus uit als stortplaatsen voor PET-flessen.
Als we verder doorrijden, komen we langs de baan weer heel veel families tegen die gezellig aan het BBQ’en zijn. Een typische zondagse bezigheid hier, gewoon met de ganse familie in de graskant van een grote baan BBQ’tje steken.
Aangekomen in San Juan, rijden we onmiddellijk door daar Dique Ullum, een stuwmeer waar we naar de zonsondergang gaan kijken. We waren blijkbaar niet enigen die dat dachten, het stond er vol met Argentijnen, die daar al een hele dag stonden en er nog een lang staartje aan gingen breien, met de bijhorende muziek... Maar bon, het was een ideale plaats om te camperen dus het lawaai hebben we er graag bijgenomen.

26/11
Vandaag was het weer werkdag, allez voor de meeste toch...;-) Het was dus lekker rustig aan het meer en we besluiten dan ook om er van te genieten en een dag langer te blijven. Dan komen er toch een aantal families toe, massa’s plaats voor iedereen, maar nee naar goeie gewoonte komen ze weer gezellig naast ons staan, met hun boxen vollen bak... Och ja, we zijn het zo al een beetje gewoon zo op zijn Argentijns, dus we doen gezellig mee, en laten ook onze muziek vollen bak spelen.

27/11
San Juan is ook een wijnstreek dus gaan we wijnhuizen bezoeken. Eerst gaan we naar een champagnehuis in het dorpje Zonda. Volgens de kaart is het makkelijk bereikbaar, maar dan komen we langs een eleketrische waterkrachtcentrale waar we niet meer door kunnen. Er ligt wel een brug, maar daar mogen we niet over... Nu ja, van die bordjes trekken we ons meestal niets aan, maar hier hebben ze een poort gemaakt waar we onmogelijk doorkunnen. Dus plan B, we kunnen los door de river, maar daar stroomt heel wat water door, en da zie ik niet echt zitten... Iets te veel overland adventure ;-) Dus rijden we terug en proberen we er via een andere weg te geraken. Het is een mooi gelegen champagnehuis volledig in een ondergrondse kelder, en dat is blijkbaar ook hun uithangsbord, aangezien ze de enigste zijn in heel de “Amerikas”. Allemaal heel ambachtelijk eigenlijk, ik heb de Hendrik ook zo nog bier zien vullen ;-)
We bezoeken in de namiddag nog San Juan, en rijden tegen de avond nog een stukje verder. We stoppen weer in een tankstation, en daar hebben we weer eens aanbidders. Een aantal vrachtwagenchauffeurs die het ook wel zagen zitten om zo rond te reizen. Nog een beetje gekletst en dan weer eens overnacht bij een tankstation.

28/11
De volgende morgen rijden we verder naar midden Argentinië. En voorlopig is het hier nog altijd heel warm en vooral droog. We krijgen een aantal politiecontroles. De eerste heeft onze papieren wel heel grondig gecontroleerd... hij vroeg zelf of ons Belgische roze kaart nog geldig was... tja net alsof wij zouden zeggen, nee hij is niet meer geldig... dooooh. En trouwens alles is in orde met onze papieren. Dan vroeg hij of we geen frisdrank hadden voor hem, hij had dorst met die hitte. Natuurlijk hebben wij geen frisdrank voor die mannen!!! Was niet zo erg, geld om frisdrank te kopen wou hij ook wel aannemen...Neenee!! Bij een volgende controle, hadden ze totaal geen papieren nodig. Gewoon een beetje gebabbeld tot de agent natuurlijk vroeg om een “collaboracion”, maw geld... Maar Hendrik was in form, en met de smile zei hij neen tegen de agent. Toen die 50 pesos vroeg was het neen, toen hij er 30 vroeg bleef het neen, het was net alsof Hendrik tegen een klein kind bezig was die een snoepje vroeg bij het eten: nee... de agent probeerde opnieuw, het was voor diesel voor de politiewagen...maar Hendrik bleef nee zeggen... ik lag plat van het lachen. Toen de agent uiteindelijk 5 pesos vroeg zei Hendrik droogjes “neen” er nog aan toevoegend dat  wij ook moeten werken voor ons geld en dat we dat niet zomaar krijgen voor niets. Dat begreep de agent maar al te best en hij schudde Hendrik vriendelijk de hand en wenste ons nog een goeie reis... En dit alles op een erg vriendelijke toon.  Hij kon het maar proberen é... Ge kunt dit gedrag van de flikken niet goedkeuren, maar als het op zo een vriendelijk manier kan is het eigenlijk een plezant spelleke.
Een stukje na de laatste controle kwamen we terecht in een heel andere omgeving, veel groener.We zijn gestopt in La Cumbre een klein bergdorpje dat vooral in de zomer en in het weekend veel volk kent als buitenverblijf voor de inwoners van Cordoba, een grote stad 100 km hier vandaan. En we kunnen hun geen ongelijk geven... een aangenaam dorpje. We kunnen vrij kamperen langs een klein riviertje. We vragen nog aan de toeristische dienst of er veel water in staat in deze tijd van het jaar en volgens hen wel... ’t Zal wel zijn.... Als we daar aankomen staat de rivier droog... Bon, het zal weer aan ons Spaans liggen! Maar we hebben wel een zalige avond, heel rustig en natuurlijk de lokale slager gevonden en een uitgebreid BBQ’tje gestoken...

29/11
We wandelen nog even rond in La Cumbre, de heuvel op, naar een uitzichtspunt waar ze ook weer zo een Christus beeld hebben zoals in Rio, alleen veel kleiner... En dan op naar het volgende dorpjes, La Falda en Valle Hermoso. Waar we ook weer goe gewandeld hebben.

30/11
Onze volgende stop is dan de stad Cordoba zelf. Daar aangekomen placeren we ons op de camping municipal en gaan naar het centrum. Mooie kerken, gebouwen... wel allemaal een beetje op z’n Argentijns...maw een beetje in verval. Het was de laatste dag van het schooljaar hier, en het was eraan te merken. Alle scholieren die de school verlieten waren uitgelaten, lawaai, bommetjes aansteken, ...
Na de bus in de verkeerde richting genomen te hebben, komen we ’s avonds toch terug op de camping terecht...:-).

01/12
Vandaag is het nog wat drukker in de winkelstraten want het is weekend. Wij hebben ook een beetje gewinkeld, en nog andere kerken, pleinen en het justitiepaleis bezocht. In de namiddag krijgen we een zwaar onweer in onze nek, maar Hendrik trotseert de regen om z’n BBQ in gang te steken. (J&R,M, het Haliru-I-gevoel was er terug!!!)

02/12
We rijden de stad uit richting platteland onder Cordoba. We passeren mooie meren in een prachtig heuvellandschap. We komen aan in Villa Belgrano en gaan naar de camping die door iedereen bezocht wordt. Een camping uitgebaat door twee duitsers en door hen worden we hartelijk ontvangen.  Daar staan er een aantal overlandtrucks en jeeps, de meeste reizigers zoals ons laten hun voertuig hier staan als ze even terug gaan naar Europa. We trekken nog even het erg Duits getint stadje in, dat eigenlijk helemaal in teken staat van zijn Oktoberfest, en we gaan sauerbraten eten in den Bierkeller. Argentinië heeft toch heel wat inwijkelingen van bij onze oosterburen :-)

03/12 & 04/12
De volgende twee dagen proberen we alles in orde te krijgen want de ouders van Hendrik komen een beetje meereizen. We gaan nog wat cruisen met de moto, Bumper krijgt een goeie beurt en we regelen nog de laatste dingen.

05/12
Wij laten Bumper een paar dagen in Villa Belgrano en gaan met de nachtbus naar Buenos Aires. Voor eventjes zijn we terug rugzaktoerist en beseffen we dat het toch wel makkelijk is dat we anders onzen Bumper bijhebben.

For this part of our journey we are still in north-west Argentina, driving further down through the Cuesta de Miranda and visiting the beautiful parks of Talampaya and Ishugualasto. Further down we pass by the Difunta Correa shrine, some kind of saint to whom a number of miracles are attributed. Worth a stop because this devotion to Difunta Correa is a strange phenomenon.
Then on to San Juan where we relax a couple of days at Dique Ullum and visit some wineries around. From San Juan we continued our way to Cordoba, staying in a number of small villages north of the city. Of course along the road we bump into some police controls which want money from us… another phenomenon here in Argentina :-(
In Cordoba we hang out for a couple of days and continue south to Villa Belgrano, a German settlement. Here we leave Bumper for a couple of days and we hop on the night bus to Buenos Aires to pick up Hendrik’s parents who are visiting us for a couple of weeks.

Back to Trip Overview